Türkiye Çevre Vakfı (TÇV) 1 Şubat 1978’de kurulmuş olup, Medenî Kanun hükümlerine göre çalışan, kâr amacı olmayan, bağımsız bir gönüllü kuruluştur. Vakıf olarak amacımız herkesin daha temiz, daha düzenli, daha sağlıklı ve güzel bir çevrede yaşamasını sağlamak için çalışmaktır. Bu amaca ulaşmaya yardım edecek hizmetleri üstleniyoruz. Çevrenin korunması ve geliştirilmesi için araştırmalar, yayınlar yapıyor; bilimsel toplantılar düzenliyoruz. Kurulduğumuz 1978 Yılı’ndan bugüne, çalışmalarımız aralıksız sürüyor. Huzuru ve mutluluğu getirecek kalkınmanın, çevre değerlerini göz ardı etmeyen bir kalkınma tarzı olduğuna inanıyoruz.
Hepimizin daha temiz, daha düzenli, daha güzel bir çevrede yaşaması... Bunun için yapmamız gereken çok şey var. Biz, sınırlı imkânlara sahip bir gönüllü kuruluş olarak, elimizden geldiğince bu amaca ulaşmaya yardım edecek hizmetleri üstleniyoruz. Tam 42 yıldır, araştırmalar, yayınlar yapıyor; toplantılar, konferanslar düzenliyoruz. Kurulduğumuz 1978 Yılı’ndan bugüne, çalışmalarımız aralıksız sürüyor.
Türkiye Çevre Vakfı (TÇV), Medenî Kanun hükümlerine göre çalışan, kâr amacı olmayan, bağımsız bir gönüllü kuruluştur. Dr. Cevdet Aykan, Serbülent Bingöl, Muslih Fer, Ertuğrul Soysal, Prof. Dr. Necmi Sönmez, Engin Ural ve Altan Ünver tarafından 1 Şubat 1978’de kurulan Vakıf; Prof. Dr. Mehmet Somuncu (Başkan), Prof. Dr. M. Hakan Yiğitbaşıoğlu (Genel Sekreter), Özlem Yonar Coşkunsu, Dr. Işıl Kaymaz'dan meydana gelen Mütevelli Heyeti’nce idare edilmektedir. Bakanlar Kurulu'nun 31 Mart 1983 tarih ve 83/6292 sayılı Kararı ile Türkiye Çevre Vakfı'na uluslararası işbirliği izni verilmiştir.
Türkiye Çevre Vakfı’nın hizmetleri; araştırma, yayın ve kamuoyu aydınlatma şeklinde devam ederken, Vakfın bugüne kadar yayınladığı ve çevre konusunun hemen her yönünü işleyen kitaplar, Türkiye’deki çevre literatürünün temelini teşkil etmektedir. Türkiye Çevre Vakfı, bugüne kadar 192 kitap yayınlamıştır.
Çevre kavramının yeterince bilinmediği 1978 yılında, bu konunun devlet bünyesinde ele alınmasına önayak olan TÇV, o günlerde, Başbakanlık Çevre Müsteşarlığı’nın kurulmasını teklif etmiş ve bu şekilde “kamuoyunu ve devleti, yapıcı bir şekilde etkileme” gayretlerinin ilk başarılı örneğini vermiştir.
TÇV, kuruluşundan iki yıl kadar geçtikten sonra, çevre hukuku kavramının yeterince bilinmediği ve tanınmadığı ülkemizde, bu hukuk dalının yerleşmesi için gayret sarf etmiş, yayınladığı kitaplarla, Türkiye’de çevre hukuku dalının temelini atmıştır.
Çevre hukuku çalışmalarını; 1980 sonlarında, bir kanun taslağı hazırlama ve Anayasa’da bir maddenin yer almasını sağlama hedefine yönelten Türkiye Çevre Vakfı, 1980’den 1982’ye kadar süren gayretleri sonunda Anayasa’ya çevre ile ilgili 56. maddenin girmesini sağlamış, 1981’de hazırladığı kanun taslağının takipçisi olarak, iki yıl sonra Çevre Kanunu’nun kabulünde en büyük rolü oynamıştır.
Yine 1981’de Türkiye’nin ilk çevre sorunları envanterini yayınlayan TÇV, kendi ülkesinin böyle bir envanterini yayınlayabilen dünyadaki ilk gönüllü kuruluştur. Birçok ülkede devletçe yürütülen bu hizmeti üstlenen TÇV, 2003 yılında envanterin gözden geçirilmiş sekizinci baskısını yayınlamıştır.
Sürdürülebilir kalkınma ve biyolojik zenginlikler gibi yeni kavramların Türkiye’de yerleşmesini sağlayan TÇV; Birleşmiş Milletler, Avrupa Birliği, Avrupa Güvenlik ve İşbirliği Teşkilâtı ve Dünya Bankası gibi uluslararası kuruluşlarla yakın temas ve işbirliği içinde olmuştur.
İlk yıllarda, çalışmaları daha ziyade kamuoyunu aydınlatma ve uyarma şeklinde yürüten Vakıf, özellikle son yıllarda bu tarzı değiştirmiş, çevre kavramının toplumda kabul edilmesi ve önemsenmesi karşısında; daha ziyade teknik ayrıntılara inen ve başka kuruluşların fazla ilgilenmediği alanlardaki hizmetlere ağırlık vermeye başlamıştır. Avrupa Birliği’nin politikaları, Gümrük Birliği’nin çevre yönünden neler getirdiği, serbest ticaret anlaşmaları, genel olarak gönüllü kuruluşların demokratik sistemdeki yeri, yenilenebilir enerji, karbon emisyonları, biyolojik çeşitlilik gibi konular, TÇV’nin son yıllarda öncelik tanıdığı konular olmuştur.
Türkiye Çevre Vakfı’nın bir özelliği, çalışmalarını sürdürdüğü 42 yıldır; çevreyi hiç bir politik akımın parçası haline getirmemesi olmuştur. Bütün hizmetlerini yaparken hiç bir siyasî gruba ve uç akımlara angaje olmayan TÇV, zaman zaman bazı ters tepkiler alsa da, hukuk düzenine saygılı, objektif ve istikrarlı bir gönüllü kuruluş örneğini vermektedir.
Vakıf’taki çevre ihtisas kütüphanesi, belirli düzeydeki araştırmacılara açıktır. Vakfın yayınladığı kitaplar, “Türkiye Çevre Vakfı Döner Sermaye İşletmesi”nce satılmaktadır. Bu işletme, çevre ile ilgili konularda danışmanlık hizmeti de vermektedir.
Bu kısa metin, 1 Şubat 1978’de kurulan Türkiye Çevre Vakfı’nın 42 yılını anlatıyor. Geride kalan 42 yılın objektif bir değerlendirmesi, Vakfın; çok değişik hizmetleri ortaya koyduğunu, değişik alanlarda öncü rol üstlendiğini gösterir. Bundan 42 yıl önce, çevrenin hemen hemen bilinmediği, yeterince tartışılmadığı, konuyla ilgili yayınların bulunmadığı ve hele hukukî düzenlemelerin olmadığı hatırlanırsa, bugün gelinen noktanın anlaşılması çok daha kolay olur.
Kurulduğu günleri takip eden ilk yıllarda, daha ziyade kamuoyunu aydınlatma ve yönlendirme gayretleri gösteren TÇV, sonraları, geniş kitlelerin üzerine eğilemediği teknik konuları işlemeye ağırlık verdi. Türkiye Çevre Vakfı’nın attığı ilk adımları kısaca sıralamak, Türkiye’de çevre ile ilgili gelişmeleri de hatırlamaya ve değerlendirmeye bir ölçüde imkân verebilir.
TÇV, kuruluşunun öncesinde ve kurulduğu ilk günlerde, devlet bünyesinde çevre ile ilgili bir birim vücuda getirilmesi ve bu birimin de Başbakanlığa bağlı bir müsteşarlık olması gerektiğini ileri sürdü. Bu fikir kabul edildi ve 12 Ağustos 1978’de Başbakanlık Çevre Müsteşarlığı kuruldu. Böylece, bir gönüllü kuruluş, devlet bünyesinde çevre konularını ele alacak birimin kurulmasına öncülük etmiş oldu.
TÇV, hukukî düzenlemeler yapılması gerektiğine ve çevre hukuku denen yeni bir hukuk dalının gelişeceğine ve gelişmesi gerektiğine, genel ifadelerle, kurulduğu günden beri işaret etti. Muhtelif dergi ve gazetelerde yayınlanan yazılar ve demeçlerle, konuyu ülkenin gündemine getirmeye çalıştı.
TÇV, Nisan ayında grafik yarışması düzenledi. Derece alan ve mansiyon kazanan eserler, Ankara’daki Birleşmiş Milletler Binası’nda sergilendi. Bu şekilde, henüz bir yıl önce, 1978’de “Dünya Çevre Günü”nü kamuoyuna mal etmeye gayret eden Vakıf, bu yolda başarılı bir adım atmış oldu.
TÇV, çocuklara çevre mesajı vermek amacıyla, “Gürültücü Ali” isimli ilk kitabını yayınladı.
TÇV, çevre hukukuyla ilgili genel açıklamalarının ardından, açık ve kesin ilk çıkışını, Ekim 1980’de yaptı, yeni anayasaya çevre ile ilgili bir hüküm girmesini teklif eden broşürü yayınladı. Aynı düşünce 24 Ekim 1980’de Milliyet’te yayınlanan makale ile daha geniş bir kitleye de duyuruldu ve sonuçta, 1982 Anayasası’nın 56. maddesi, Vakfın hazırladığı, ilk metinden hareketle kaleme alındı.
TÇV, yine 1980 sonbaharında giriştiği mukayeseli hukuk çalışması sonunda hazırladığı kanun taslağını, Kasım 1981’de ilgili makamlara verdi. Bu taslak Vakfın da katıldığı komisyon çalışmalarında bazı değişikliklerle son halini aldı ve 11 Ağustos 1983’te 2872 sayılı Çevre Kanunu olarak yürürlüğe girdi. Bu şekilde, Vakıf; 1980 sonbaharında başladığı çevre hukuku çalışmalarında, çok başarılı bir sonuç almış oldu.
TÇV, kanun taslağı hazırlarken elde edilen bilgileri yayınlayarak, Türkiye’deki çevre hukuku literatürüne ilk kitapları kazandırdı ve bu kitaplar çok kısa sürede tükendi.
TÇV, 4. Beş Yıllık Kalkınma Planı’nda sözü edilen envanter çalışmasına eğildi, bir yıldan fazla süren 33 kişilik ekip çalışması sonunda, Türkiye’nin ilk çevre sorunları envanterini 1981’de yayınlarken, böyle bir çalışmayı yapan, dünyadaki ilk gönüllü kuruluş oldu. İlerideki yıllarda, bu yayının yedi baskısı daha yapıldı.
TÇV, hızlı nüfus artışı ile çevre sorunları arasındaki ilişki üzerinde duran ilk kuruluş oldu. 1982’de Nüfus ve Çevre Konferansı’nı düzenleyen Vakıf, bu toplantıları dört kere daha tekrarladı, bu konuda kitaplar yayınladı ve eğitici bir film hazırladı. Hazırlanan film, 1987’de TRT Televizyonu’nda üç kere gösterildi. Daha sonra hazırlanan kopyalar, Sağlık Bakanlığı’nın bütün il müdürlüklerine gönderildi.
TÇV, “Ceza Hukuku ve Çevre”, “İnsan ve Çevre”, okul öncesi çocuklar için de “Bir Varmış Bir Yokmuş” adlı kitapları yayınladı.
TÇV, “Türkiye’nin Nüfus Politikası” isimli kitap yayınladı.
TÇV, 1984’te gerçekleştirdiği etraflı bir çalışma ve düzenlediği konferansla, Türkiye’deki yeni ve temiz enerji kaynakları üzerinde duran ilk gönüllü kuruluş oldu.
TÇV, 1985’te düzenlediği bir yarışma ve bir konferansla; ekonomistleri, iş dünyasını ve sanayicileri çevre üzerinde düşünmeye ve geniş şekilde tartışmaya dâvet eden ilk çevre gönüllü kuruluşu oldu.
TÇV, 1985 Yılı’nda, iklim değişikliğine ve küresel ısınmaya dikkat çeken “İklim ve İnsan” adlı kitabı dilimize çevirip yayınlayarak, bu önemli konuları Türkiye’de ilk defa dikkate getirdi.
TÇV, 10 Ekim’de, “Çevre Kanunu’nun Uygulanması” konulu ve büyük çoğunlukla hukukçuların katıldığı bir tartışma toplantısı düzenledi.
TÇV, 1987’de yayınladığı çalışmayla; Ankara’yı ele alarak, bir büyük şehir merkezini kirlilik yaratmadan, elektrik ve havagazı ile ve tamamen yerli kaynaklarla ısıtabilecek modelin maliyet etüdünü ortaya koydu. Bugün dışarıdan gelen doğal gaza bağımlı halde olan Türkiye, iç kaynaklara daha o günlerde önem verebilirdi.
TÇV, çevre sorunları envanteri hazırlamanın verdiği tecrübeyle, yine 1987’de Türkiye’nin biyolojik zenginlikler envanterini, daha sonraki yıllarda sulak alanlar envanterini yayınlayarak, dağınık bilgileri derleyip toparlama örnekleri verdi.
TÇV, çevre ile ilgili bütün hukukî metinleri bir araya getirerek Türk Çevre Mevzuatı’nı yayınladı ve bu hizmetini, ilerideki yıllarda da devam ettirdi. Türk Çevre Mevzuatı, halen Vakfın web sayfasında bütün ilgililerin istifadesine sunulmaktadır.
TÇV, Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı (UNDP)’nın sağladığı destekle, AT ve Türk Çevre Mevzuatının Mukayesesi konulu araştırma projesini başlattı.
TÇV, Türk Çevre Mevzuatı’nı bir araya getirerek, kitap halinde yayınladı.
TÇV, Avrupa Birliği’nin ve Türkiye’nin çevre mevzuatını karşılaştıran bir hizmeti 1989’da gerçekleştiren ilk gönüllü kuruluş oldu ve benzer bir çalışmayı, 2001’de tekrarladı.
TÇV, Akdeniz’e kıyısı olan bütün ülkelerin temsilcilerini Antalya’ya dâvet ederek, 1989’da uluslararası bir Akdeniz Konferansı’na ev sahipliği yapan ilk Türk gönüllü kuruluşu oldu.
TÇV, sürdürülebilir kalkınma deyimini ve kavramını Türkiye’de yerleştiren adımları attı. 29-30 Kasım 1989’da ilk sürdürülebilir kalkınma konferansını düzenledi. Sürdürülebilir kalkınma kavramının temel kaynağı olan Ortak Geleceğimiz’i Türkçe’ye kazandırdı, 6500 adet basılan kitap tükendi ve Vakıf, daha sonra da bu konudaki çalışmalarını devam ettirdi.
TÇV, çevre sorunları envanteri kadar yararlı olan “Türkiye’nin Sulak Alanları” ve “Türkiye’nin Biyolojik Zenginlikleri” kitaplarını yayınladı.
TÇV, GTZ’nin sağladığı finansman desteğiyle 3-5 Ekim’de, Çeşme’de “Turizm ve Çevre Konferansı” düzenledi.
TÇV, 1991’de Akşehir, Beyşehir, Hotamış ve Karamuk gölleri ile Ereğli Sazlığı’ndaki biyolojik ve ekolojik araştırma projesini yürüttü.
TÇV, UNFPA ile işbirliği halinde 11 Temmuz’da, “Dünya Nüfus Günü” toplantısını düzenledi.
TÇV, ikinci uluslararası konferansını 6-8 Kasım’da İstanbul’da düzenledi. “Uluslararası Sürdürülebilir Kalkınma Konferansı”.
TÇV, Türk Çevre Mevzuatı’nın genişletilmiş ikinci baskısını yayınladı.
TÇV, Friedrich Ebert Vakfı’nın desteğiyle Eylül ayında “GAP ve Çevre” konulu toplantı düzenledi.
TÇV, 1993’te, ekolojik yönden büyük önem taşıyan bir konuya eğilerek Sulak Alanlar Yönetimi konulu bir konferans düzenledi.
TÇV, 1993’te Orta Asya ve Karadeniz ülkeleriyle çevre konusunda işbirliğini başlatan ve geniş çaptaki gayretlerini oniki yıldır sürdüren ilk kuruluş oldu. Bu proje çerçevesinde, Kırgızistan, Gürcistan, Bulgaristan gibi ülkelerde çevre gönüllü kuruluşlarının kurulmasına destek sağlandı.
TÇV, 1994’te, Ankara’da düzenlediği beş günlük Çevresel Etki Değerlendirmesi Eğitim Programı’nda, belli düzeydeki 80 teknisyene eğitim verdi.
TÇV, “Yeşil Yönetim” adıyla İngilizce’den Türkçe’ye çevrilen yeni bir kitap yayınladı.
TÇV, Ekim ayında İstanbul’da 2. Orta Asya ve Karadeniz Çevre Gönüllü Kuruluşları Konferansı”nı düzenledi.
TÇV, 28-29 Mart tarihinde “Gönüllü Kuruluşlar Konferansı”nı düzenledi.
TÇV, Mayıs ayında UNEP’in finansman yardımıyla Türkçe’ye çevrilerek “Değişimin Gündemi” isimli kitabı yayınladı.
TÇV, 29 Kasım’da “GATT ve Çevre” konulu tartışma toplantısı düzenledi.
TÇV, Kasım ayında Çevre Sorunları Envanteri’nin 6. baskısını yayınladı. Aynı zamanda TÇV’nin 100. kitabı oldu. TÇV, 17 yılda 100 kitap yayınladı.
TÇV, WWF’in sağladığı destekle iki çocuk kitabı yayınladı. Biri, “ABC Çevre”, diğeri de “Bizim Ali”.
TÇV, Nisan ayında, Küresel Yönetim Komisyonu’nun yayınladığı ve Türkiye’deki yayın hakkı, Oxford University Press tarafından TÇV’ye verilen ve önemli gelişmelere objektif olarak işaret eden “Küresel Komşuluk” adlı kitabı, Türkçe’ye kazandırdı.
TÇV, 10 Ekim 1996’da “Gümrük Birliği ve Çevre” konulu tartışma toplantısı düzenledi.
TÇV, 1997’de Ankara’da Nüfus, Çevre ve Kalkınma Konferansı’nı düzenleyerek, bu üç konu arasındaki ilişkileri gündeme getiren ilk kuruluş oldu.
TÇV, Ekim ortasından Aralık ortasına kadar iki ayda, biri uluslararası olmak üzere beş toplantıya ev sahipliği yapmıştır: 9-10 Ekim’de “Türkiye’nin Tarım Politikası ve Çevre”, 14-16 Ekim’de İstanbul’da “Orta Asya ve Karadeniz”, 30-31 Ekim’de Diyarbakır’da “GAP’ın Ekolojiye ve Tarıma Etkileri”, 13-14 Kasım’da “Nüfus, Çevre ve Kalkınma”, 11-12 Aralık’ta “Sürdürülebilir Kalkınmanın Uygulanması”.
TÇV, 20-21 Nisan’da Semerkant’ta, 24 Ağustos’ta Kişinev’de ECOSAN ile işbirliği halinde “Orta Asya ve Karadeniz Projesi” çerçevesinde bölgesel seminerler düzenledi.
TÇV, 2 Ekim’de Ankara’da “İç Göç ve Çevre” konulu tartışma toplantısı düzenledi.
TÇV, 13-15 Ekim’de İstanbul’da “Orta Asya ve Karadeniz Çevre Gönüllü Kuruluşları Konferansı”nın altıncısını yaptı.
TÇV kurucularından Engin Ural, AGİT’in, 23-25 Mayıs’ta Prag’da yapılan çevre ve güvenlik ilişkileri toplantısında Türk Delegasyonu’nda yer aldı. Asıl önemli olan, 18-19 Kasım’da İstanbul’da yapılan zirveydi. Dışişleri, bu zirvede, tek çevre gönüllü kuruluşu olarak Engin Ural’a Türk Delegasyonu’nda yer verdi. Bu, TÇV için büyük onurdu.
TÇV, İsviçre Kalkınma ve İşbirliği Teşkilatı’nın desteğiyle 3-4 Haziran’da Ankara’da “Ormancılık Hukuku” üzerine toplantı düzenledi.
TÇV, 23-24 Eylül’de, “Çevre Kanunu’nun Uygulanması konulu toplantı düzenledi ve tebliğler kitap halinde yayınlandı.
TÇV, yine İsviçre’den sağladığı finansman desteğiyle, 4-7 Ekim’de Diyarbakır’da “ÇED Eğitimi Programı”nı düzenledi.
TÇV, şimdiye kadar yapılmayan, ama çok kimsenin ilgisini çekeceği tahmin edilen “Ansiklopedik Çevre Sözlüğü” yayınının hazırlığına başladı.
TÇV, İsviçre’den sağladığı destekle Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nde beş ilde, çevre yönetimi konulu seminerler düzenlemeyi planladı. İlk seminer, 22-23 Kasım’da Şanlıurfa’da, ikincisi de 24 Kasım’da Diyarbakır’da yapıldı.
TÇV, 2001’de Diyarbakır’da Nüfus, Çevre ve Kalkınma Konferansı’nı tekrarlayarak Güneydoğu Anadolu Projesi’ni bu yönden değerlendirdi. Bu konferans, Vakfın 1993’ten beri bu bölgede araştırma ve eğitim çalışmalarının devamı niteliğinde oldu.
TÇV, yine 2001 Yılı’nda, 1999 Depremi’nde büyük zarar gören Kaynaşlı’da, gerekli peyzaj düzenlemelerini yaparak bir park meydana getirdi ve ayrıca, bu parkın etrafında çocuk yuvası ile temizlik/hijyen tesisleri kurdu.
TÇV, 27 Mart’ta “Tıbbi Bitkiler Toplantısı”nı düzenledi.
TÇV, büyük ilgi çeken başka bir toplantısını da 30-31 Mayıs’ta İzmit’te gerçekleştirdi: “Nüfus, Çevre ve Kalkınma Konferansı’.
TÇV, 2003’te; Kayseri, Çankırı, Çorum, Kocaeli ve Eskişehir’de o iller yöneticilerinin, 2004’te ise; Samsun’da, civar il yöneticilerinin de katıldığı Çevre Yönetimi Eğitim Seminerleri’ni düzenledi.
TÇV, Organik Tarım ve Genetiği Değiştirilmiş Organizmalar konusundaki Avrupa Birliği ve Türk mevzuatını karşılaştıran çalışmayı tamamladı ve sonuçlarını 2003 Yılı’nda yayınladı.
TÇV, benzer bitki örtüsüne sahip Türkiye, Bulgaristan, Romanya, Moldova ve Ukrayna’daki tıbbî bitkilerle ilgili bir envanter çalışmasını 2003’te yayınladı ve bu eser, bir Türk gönüllü kuruluşunun tıbbî bitkiler konusunda, uluslararası düzeydeki ilk çalışması oldu.
TÇV, tıbbî bitkiler konusunda Türkiye’nin bir strateji geliştirmesi noktasından hareketle, bir uzmanlar grubunun hazırladığı metni 2004’te ilgili makamların dikkatine sundu.
TÇV, 7-8 Ekim 2004’te Samsun’da“Orta Karadeniz’de Çevre Yönetimi Eğitim Semineri” yapıldı.
TÇV, 2005’te Kyoto Protokolü’nü, Johannesburg Zirvesi’ni ve ayrıca Türkiye’de ilk defa Biyogüvenlik Anlaşması’nı ele alan teknik tartışma toplantıları düzenleyerek, bu toplantıların sonuçlarını üç ayrı kitap halinde yayınladı.
TÇV, yenilenebilir enerji kaynakları konusunda Türkiye’deki potansiyeli ve yapılan işleri ortaya koyan bir durum tesbiti çalışmasını gerçekleştirdi ve bu çalışmayı 2006 Yılı sonunda kitap olarak yayınladı.
TÇV, 2007 Yılı’nda komşu ülke Yunanistan’ın AB’ye üye olurken ve olduktan sonra çevre konusunda yaşadığı tecrübeleri Türkiye’ye aktarma amaçlı bir proje uyguladı ve bu çerçevede; Ankara, Çorum, İstanbul, Kocaeli, İzmir ve Uşak’ta seminerler düzenledi. Kamu kuruluşları temsilcileri ile özel sektör mensuplarının da katıldığı bu seminerlerin sonuçları, yıl sonunda yayınlandı.
TÇV, Türkiye’de çevre eğitiminin nasıl verildiğini ve nasıl olması gerektiğini ele alan bir teknik tartışma toplantısı düzenledi ve sonuçları 2007 Yılı sonunda kitap halinde yayınlayarak ilgililerin dikkatine getirdi.
TÇV, daha önce gerçekleştirdiği karşılaştırmalı mevzuat çalışmalarının devamı olarak, Avrupa Birliği’ndeki ve Türkiye’deki Yenilenebilir Enerji Mevzuatı’nı inceleyen çalışmayı tamamladı ve sonuçlarını Ocak 2008’de yayınladı.
TÇV, İstanbul ve Kocaeli Sanayi Odaları ile yakın işbirliği halinde, 2008’de karbon emisyonları konulu iki tartışma toplantısı düzenledi.
TÇV, 2009’da, Ege Bölgesi Sanayi Odası’nda “Kyoto Protokolü ve Karbon Emisyonları” konulu tartışma toplantısı düzenledi. Aynı yıl, Osmaniye'nin Bahçe ve Hasanbeyli ilçelerinde rüzgâr enerjisi konusunda halkı bilgilendirme toplantıları yapıldı.
TÇV, 2010'da, Ankara'daki KOBİ'lerin çevre konusundaki ihtiyaç ve beklentilerini konu alan bir proje uyguladı.
TÇV, 2011-2012'de Nallıhan'da kırsal turizmin geliştirilmesi ile ilgili projeyi tamamladı. Ayrıca, elektrikli araçların çeşitli yönlerini ele alan bir tartışma toplantısı düzenledi.
TÇV, “KOBİ’lerin Çevre Konusundaki İhtiyaç ve Beklentilerinin Belirlenmesi” projesini Ankara Kalkınma Ajansı desteğiyle gerçekleştirmiştir.
TÇV, Ankara Kalkınma Ajansı’nın desteğiyle “Nallıhan Doğa Yürüyüş Parkurları” ve “Yenilikçilik ve Çevre Açısından Ankara’da Elektrikli Araçlar” konulu projeler yapmıştır.
TÇV, 2013'te, Çevre Kanunu'nun 30 yıllık uygulamasını değerlendiren bir kitap yayınladı.
TÇV, Vakfın kurucu üyelerinden ve 1978 yılından, Şubat 2015 yılına kadar Vakfın Genel Sekreterliği’ni yürütmüş olan Mustafa Engin Ural için 7 Nisan 2015 tarihinde Anma Toplantısı düzenledi.
TÇV, 2007’de düzenlenen Türkiye’de Çevre Eğitimi konulu toplantıdaki sunuşlar ve yapılan tartışmaların yer aldığı “Çevre Eğitimi” kitabının 2. baskısını yayınladı.
TÇV, Ankara Üniversitesi Çocuk Kültürü Araştırma Merkezi (ÇOKAUM) ile Türkiye Okul Öncesi Eğitimini Geliştirme Derneği’nin birlikte düzenlediği VIII. Ulusal Çocuk Kültürü Kongresi’ni destekleyerek, katkıda bulundu.
TÇV, Engin Ural anısına “Küresel İklim Değişikliği ve Etkileri” isimli kitabı yayınladı.
Türkiye Çevre Vakfı, site ziyaretçilerinin kişisel bilgilerinin gizliliğine saygı gösterir. Sitede gezinirken iletişime geçmek, danışmak veya teklif almak amacıyla bilerek ve isteyerek verdiğiniz kişisel bilgiler dışında bilgilerinizi toplamaz. Sizden alınan kişisel bilgiler de sizinle irtibata geçmek ve teklif iletmek amacıyla kullanılacaktır. Türkiye Çevre Vakfı, hiçbir şekilde bu bilgileri üçüncü şahıs ve firmalar ile paylaşmayacağını kabul ve taahhüt eder. Türkiye Çevre Vakfı web sitesi içinde yer alan bilgiler üzerinde haber verilmeksizin her türlü değişiklik yapma hakkına sahiptir.