SULAK ALANLARIN KORUNMASI YÖNETMELİĞİ
Bu Yönetmelik, 4 Nisan 2014 tarih ve 28962
sayılı Resmî Gazete’de yayınlanmıştır.
BİRİNCİ BÖLÜM
Amaç, Kapsam, Dayanak ve Tanımlar
Amaç
MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin maksadı,
Türkiye’nin karasal sınırları ve kıta sahanlığı dâhilinde yer alan sulak
alanların korunması, yönetimi ve geliştirilmesi ile bu konuda görevli kurum ve
kuruluşlar arasında işbirliği ve koordinasyon esaslarını belirlemektir.
Kapsam
MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik, sulak
alanlar ve sulak alanlarla ilişkili habitatların korunması ve akılcı kullanımı,
sulak alanların yönetimi ile Ulusal ve Mahalli Sulak Alan Komisyonlarının
oluşturulmasını ve bu komisyonların çalışma usul ve esaslarını kapsar.
(2) Kuru derelerde bu Yönetmelik
hükümleri uygulanmaz.
Dayanak
MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelik, 9/8/1983 tarihli ve 2872 sayılı Çevre Kanunun 9 uncu
maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi,
29/6/2011 tarihli ve 645 sayılı Orman ve Su İşleri Bakanlığının Teşkilat
ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 2 nci,
8 inci ve 26 ncı maddeleri ve 1/7/2003 tarihli ve
4915 sayılı Kara Avcılığı Kanunun 4 üncü maddesi ile 3958 sayılı Kanunla uygun
bulunan 17/5/1994 tarihli ve 21937 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Özellikle
Su Kuşları Yaşama Ortamı Olarak Uluslararası Öneme Sahip Sulak Alanlar Hakkında
Sözleşme hükümlerine dayanılarak hazırlanmıştır.
Tanımlar
MADDE 4 – (1) Bu Yönetmelikte geçen;
a) Akılcı kullanım: Sulak alanların ekolojik
karakteri korunarak gelecek nesillere aktarılmasına imkan sağlayacak
sürdürülebilir şekilde kullanılmasını,
b) Alt havza: Ana akarsuya bağlı
yan kolların veya doğrudan sulak alana boşalan daha küçük akarsular veya göller
için su toplama alanını,
c) Bakan: Orman ve Su İşleri
Bakanını,
ç) Bakanlık: Orman ve Su İşleri
Bakanlığını,
d) Bölge müdürlüğü: Orman ve Su
İşleri Bakanlığı (Doğa Koruma ve Milli Parklar) Bölge Müdürlüklerini,
e) Başvuru formu: Bakanlığın
veya Genel Müdürlüğün iznine tabi faaliyetler için Bakanlık tarafından
düzenlenecek formları,
f) Daimi akarsu: Sıcak ve kurak
mevsimlerde kurumayan ve yıl genelinde daimi akıma sahip akarsuyu,
g) Ekolojik karakter: Bir sulak alanın fiziksel, kimyasal ve
biyolojik bileşenlerinin yapısı ile bunların karşılıklı ilişkilerinden doğan
özelliklerini,
ğ) Ekosistem değerlendirme
raporu: Ramsar alanı ve ulusal öneme haiz olan sulak
alanlarda, sulak alanın ekolojik karakterini katı,
sıvı ve gaz atıklar ile olumsuz olarak etkilemesi muhtemel veya sulak alanın
peyzaj değerine zarar verebilecek faaliyetlerin, sulak alana olan potansiyel
etkisinin ortaya konduğu ve alınması gereken önleyici ya da telafi edici
tedbirlerin tadat edildiği, usul ve esasları Bakanlık tarafından belirlenen ve
bunların faaliyet sahibi tarafından taahhüt edildiği belgeyi,
h) Genel müdürlük: Doğa Koruma ve Milli Parklar
Genel Müdürlüğünü,
ı) Hassas koruma bölgesi: Varsa
mutlak koruma bölgesini korumak maksadı ile yoksa sulak alan ekosisteminin
mevcut karakterini korumak maksadı ile belirlenen kendi kendine onarım
potansiyeli olan, açık su yüzeyleri, lagünler, nehir ağızları, tuzlalar, geçici
ve sürekli tatlı ve tuzlu su bataklıkları, sulak çayırlar, sazlıklar ve
turbalıklar ile bu ekosistemleri ekolojik olarak
destekleyen kumul, kumsal, çalılık, ağaçlık, subasar
orman gibi habitatların bozulmadan korunması gereken bölgeleri,
i) Havza: Ayrım çizgisinden
sulak alana kadar suyun toplandığı arazi parçasını,
j) İzin formu: Bakanlığın veya
Genel Müdürlüğün iznine tabi faaliyetler için Bakanlık tarafından
geliştirilecek formlar,
k) Kontrollü kullanım bölgesi:
Koruma bölgeleri belirlenmeden önce kurulmuş veya sulak alanın bölgelemesi
sırasında belirlenmiş, yerleşim ve kentsel gelişim için zorunlu olan, insan faaliyetlerinin yoğun olduğu ve bu
faaliyetlerin sulak alan ekosistemine olumsuz etkilerinin asgariye indirilmesi
için gerekli tedbirlerin alındığı bölgeleri,
l) Koruma bölgeleri:
Habitatların ve türlerin korunma önemine göre belirlenmiş olan mutlak koruma
bölgesi, hassas koruma bölgesi, tampon
bölge, kontrollü kullanım bölgesi ve sürdürülebilir kullanım bölgesinin kapsadığı
alanı,
m) Korunan alan: Hedeflenen
koruma maksatlarını gerçekleştirmek için belirlenen veya düzenlenen ve
yönetilen ve coğrafi olarak tanımlanmış milli park, tabiat parkı, tabiat anıtı,
tabiatı koruma alanı, yaban hayatı geliştirme sahası, yaban hayatı koruma sahası,
muhafaza ormanı, gen koruma ve yönetim alanları, doğal sitler ve özel çevre
koruma bölgelerini,
n) Kuru dere: Yağış anlarında
akışı olan diğer zamanlarda akışı bulunmayan arazi üzerindeki düşük kotların
oluşturduğu vadiyi,
o) Mahalli öneme haiz sulak
alan: Ulusal öneme haiz sulak alan ve Ramsar Alanı
listesinde bulunmayan sulak alanları,
ö) Mahalli komisyon: 35 inci
madde ile teşkil edilen Mahalli Sulak Alan Komisyonunu,
p) Mevsimsel akarsu: Kış
dönemlerinde akışa geçen ve yıl boyunca daimi akıma haiz olmayan akarsuyu,
r) Mutlak koruma bölgesi: Koruma
bölgeleri içerisinde yer alan, su kuşlarının yoğun ve toplu olarak kuluçka
yaptığı, konakladığı veya kışladığı
alanlar; nadir ve nesli tehlikedeki kuş türlerinin önemli üreme bölgeleri,
uluslararası ölçütlere göre tehlike sınırı en az hassas düzeyinde olan türlerin
bağımlı oldukları habitatlar ile nesli tehlikede ve dar yayılışlı olup,
korunması gerekli doğal bitki türlerinin bulunduğu, insan faaliyetlerinin
mevcut olmadığı bölgeleri,
s) Ramsar
alanı: Sözleşmenin 2 nci maddesi gereğince ilan
edilerek Ramsar listesine dâhil edilen sulak
alanları,
ş) Ramsar
listesi: Sözleşmenin 2 nci maddesi çerçevesinde ilan
edilen alan listesini,
t) Sazlık alan: Saz (Typha sp.), kamış (Phragmites sp.), hasırotu (Schoenoplectus sp.), kofa (Juncus sp.) gibi bitki türlerinin
geliştiği alanları,
u) Sözleşme: 3958 sayılı Kanunla
uygun bulunup 17/5/1994 tarihli ve 21937 sayılı Resmî
Gazete’de yayımlanan Özellikle Su Kuşları Yaşama Ortamı Olarak Uluslararası
Öneme Sahip Sulak Alanlar Hakkında Sözleşmeyi (Ramsar
Sözleşmesi),
ü) Sulak alan: Tabii veya suni,
devamlı veya geçici, suları durgun veya akıntılı, tatlı, acı veya tuzlu,
denizlerin gelgit hareketlerinin çekilme devresinde altı metreyi geçmeyen
derinlikleri kapsayan, başta su kuşları olmak üzere canlıların yaşama ortamı
olarak önem taşıyan bütün sular, bataklık, sazlık ve turbiyeler
ile bu alanların kıyı kenar çizgisinden itibaren kara tarafına doğru ekolojik açıdan sulak alan kalan yerleri,
v) Sulak alan sınırı: Ulusal
öneme haiz sulak alanlarda tampon bölge sınırından geçen hattı, mahalli öneme
haiz veya suni sulak alanlar için ise mevsimsel değişiklikler dikkate alınarak
su yüzeyinin maksimum noktasından geçen hattı,
y) Sulak alan yönetim planı:
Sulak alanların akılcı kullanımını sağlamak üzere koruma, kullanma, araştırma,
izleme ve denetim gibi etkinliklerin ve tedbirlerin tümünü bütüncül bir
yaklaşımla tanımlayan planları,
z) Suni sulak alan: İçme,
kullanma ve sulama suyu temini ile elektrik üretimi maksadıyla yapılan baraj ve
göletlerden uluslararası öneme sahip sulak alan kriterlerinden
en az birine sahip insan eliyle yapılmış su yapıları ve çevresinde oluşan sulak
alan ekosistemini,
aa) Sürdürülebilir kullanım
bölgesi: Doğal veya yarı doğal olmak üzere, açık su yüzeyleri, lagünler, nehir
ağızları, tuzlalar, geçici ve sürekli tatlı ve tuzlu su bataklıkları, sulak
çayırlar, sazlıklar ve turbalıklar ile bu ekosistemleri ekolojik
olarak destekleyen kumul, kumsal, çalılık, ağaçlık, subasar
orman gibi habitatlarda insanların balıkçılık, sazcılık, turba çıkarımı,
ormancılık, toplayıcılık, tarım ve hayvancılık gibi ekonomik faaliyetlerinin
geleneksel olarak sürdürülmesine izin verilen bölgeyi,
bb) Şube müdürlüğü: Bakanlık Bölge
Müdürlüğüne bağlı İl Şube Müdürlüğünü,
cc) Şube müdürü: Bakanlık Bölge
Müdürlüğüne bağlı İl Şube Müdürünü,
çç) Tampon bölge: Sulak alan
havzasının coğrafi durumu, topoğrafik özellikleri ve
arazinin mevcut kullanım durumuna göre; sulak alan ekosistemini korumak maksadı
ile tanımlanan ve sulak alanın su toplama sınırını geçmeyen veya topoğrafik, coğrafik olarak bir sınır değeri bulunmayan düz
alanlarda ise varsa sürdürülebilir kullanım bölgesi, yoksa hassas koruma
bölgesi sınırından itibaren bilimsel esaslara dayanarak alanın ekosistem
özellikleri dikkate alınarak komisyon tarafından belirlenen bölgeyi,
dd) Turba: Oksijensiz ve suya
doygun ortamlarda çökelerek birikmiş ve kısmen ayrışmış organik ve inorganik
materyallerden oluşan karışımı,
ee) Ulusal öneme haiz sulak alan:
Sözleşmenin Taraflar Toplantısında kabul edilen "Uluslararası Öneme Sahip
Sulak Alan Kriterleri"nden en az birine sahip olan sulak alanları,
ff) Ulusal komisyon: 31 inci madde
ile teşkil edilen Ulusal Sulak Alan Komisyonunu,
gg) Uluslararası öneme sahip sulak
alan kriteri: Ramsar
Sözleşmesince belirlenen dokuz adet kriteri,
ğğ) Yabancı tür: Bir sulak alan
ekosistemine sonradan katılan türü,
ifade eder.
İKİNCİ BÖLÜM
Sulak Alan Vasıfları, Koruma, Kullanım İlkeleri ve Yasaklar
Sulak alan vasıfları
MADDE 5 – (1) Herhangi bir korunan alan
içinde bulunan sulak alanlar ile içme suyu havzası niteliğindeki sulak alanlar
bu Yönetmelik hükümlerine uygun olarak sulak alanın ekolojik
karakterini koruyacak şekilde ilgili mevzuata uygun olarak yönetilir.
(2) Sulak alanlar içinde bulunan
korunan alanların yönetimi ise bu Yönetmelik ile belirlenen ilke ve esaslara
uygun olarak ilgili idaresince gerçekleştirilir.
(3) Diğer Sulak Alanlar ise, Ramsar Alanı, Ulusal Öneme Haiz Sulak Alan ve Mahalli Öneme
Haiz Sulak Alan olarak tanımlanır ve bu alanlarda bu Yönetmelik hükümleri
uygulanır.
Koruma ilkeleri
MADDE 6 – (1) Sulak alanların
korunmasında aşağıdaki ilkelere uyulması zorunludur.
a) Sulak alanların
kirletilmemesi, doğal yapılarının ve ekolojik
karakterlerinin korunması zorunludur. Her türlü arazi ve su kullanım planlamalarında,
sulak alanların işlev ve değerlerinin korunması gözetilir.
b) Sulak alanlarda biyolojik
çeşitliliğin korunması ve geliştirilmesi için ilgili idaresince gerekli
tedbirler alınır veya aldırılır.
c) Sulak alanların koruma
kullanma dengesine ve geliştirilmelerine katkı sağlayacak faaliyetler
desteklenir ve teşvik edilir.
ç) Ekolojik karakteri bozulmuş
sulak alanların rehabilitasyonu sağlanır.
d) Kurutulmuş sulak alanların
teknik ve ekonomik olarak uygun olanlarının geri kazanımı için gerekli tedbirler
alınır.
e) Sulak alanlarda su kuşları popülasyonlarının korunmasına ve arttırılmasına itina
gösterilir.
f) Havzada yapılacak proje ve
faaliyetlerin sulak alana etkisi dikkate alınır.
g) Sulak alanların korunması,
tescili, planlaması ve yönetiminde 21/3/1983 tarihli
ve 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu hükümleri dikkate
alınır.
Doldurma ve kurutma
MADDE 7 – (1) Sulak alanların
doldurulması ve kurutulması yasaktır. Bu yolla arazi kazanılamaz. Bu hükme
aykırı olarak arazi kazanılması halinde söz konusu alan faaliyet sahibince eski
haline getirilir.
Su alımı
MADDE 8 – (1) Koruma bölgeleri
içerisinden tabii sulak alanların ekolojik karakterini
ve fonksiyonlarını olumsuz yönde etkileyecek ölçüde yerüstü ve yeraltı suyu
alınamaz, sistemi besleyen akarsular ile diğer yüzey suların yönleri izinsiz
değiştirilemez veya sistemde su depolanamaz. Sulak alanlardaki su rejimini
etkileyebilecek her türlü faaliyet için planlama aşamasında ulusal öneme haiz
sulak alanlar ve Ramsar Alanlarında Genel Müdürlüğün,
mahalli öneme haiz sulak alanlarda ise Bölge Müdürlüğünün uygun görüşü alınır.
Kum alımı
MADDE 9 – (1) Ulusal öneme haiz sulak
alanlar ve Ramsar Alanlarında Genel Müdürlüğün,
mahalli öneme haiz sulak alanlarda ise Bölge Müdürlüğünün uygun görüşü
alınmadan kum ve çakıl alınamaz. Kumulların doğal yapıları bozulamaz.
Turba çıkarılması
MADDE 10 – (1) Koruma bölgelerinde turba
çıkarmak isteyen gerçek ve tüzel kişiler başvuru formu ile Bölge Müdürlüğüne
başvurur. Bölge Müdürlüğünün uygun görmesi halinde Turba Çıkarımı İzin Belgesi
düzenlenerek izin verilir.
Saz kesimi
MADDE 11 – (1) Mutlak, hassas ve
sürdürülebilir koruma bölgelerinde saz ve diğer bitki türlerinin yakılması,
sazların sökülmesi ve tahrip edilmesi yasaktır.
(2) Yönetim planlarında kesime
izin verilen sazlık alanlarda, kuşların kuluçka dönemi dışında, kara tarafından
su kesimine doğru, sazlık alanlarda ekonomik ve ticari önemi olan bitki
türlerinin kesimi yapılabilir. Yönetim planı hazırlanmamış alanlarda canlıların
üreme dönemi dikkate alınarak, varsa mutlak koruma bölgesi dışında kalan sazlık
alanın %30’unu geçmeyecek şekilde, kesim tarihleri ve kesim metotları Bölge
Müdürlüğü tarafından belirlenerek kesim yapılabilir.
(3) Saz kesmek isteyen gerçek ve
tüzel kişiler; saz kesimi başvuru formu ile Bölge Müdürlüğüne başvurur. Bölge
Müdürlüğünün uygun görmesi halinde her bir sulak alan için, saz kesilecek
alanlara ve kesilecek saz miktarına, birinci ve ikinci fıkrada belirtilen
esaslara uyulması kaydıyla saz kesimi izin belgesi ile izin verilir. Saz kesim
talebinde bulunan gerçek ve tüzel kişilere verilecek bu izin belgeleri kişi
başına bir saz kesim dönemini kapsar.
Yabani bitki ve hayvan
türlerinin toplanması
MADDE 12 – (1) Bu Yönetmelik kapsamına
giren alanlarda Bakanlığın uygun görüşü alınmadan; nadir, endemik, nesli
tehlikede veya tehlikeye düşebilecek doğal bitki türleri kesilemez ve
sökülemez, yabani hayvanlar, yumurtaları ve yavruları toplanamaz, yuvaları
bozulamaz.
(2) Yerli ve yabancı
araştırmacıların koruma bölgeleri içerisinde yapacağı her türlü inceleme ve
araştırmalar Bakanlığın iznine tabidir.
Yabancı türler
MADDE 13 – (1) Ramsar
alanları ve ulusal öneme haiz sulak alanlara, hangi maksatla olursa olsun,
bilimsel araştırma yapılmadan ve Bakanlığın uygun görüşü alınmadan yabancı
türler atılamaz, bırakılamaz ve yerleştirilemez.
(2) Geçmişte atılmış ve bilimsel
araştırmalar sonucunda sulak alan ekosisteminde ciddi olumsuz etki bıraktığı
bilimsel araştırmalarla tespit edilen yabancı türlerin alandan
uzaklaştırılması, bu mümkün olmuyorsa popülasyonlarının
kontrol edilmesi Bakanlığın koordinasyonunda ilgili İdarelerce sağlanır.
Ağaçlandırma
MADDE 14 – (1) Bu Yönetmelik kapsamına
giren alanlarda, kuşların barınması ve üremesi için yeni habitatlar oluşturmak
ve erozyonu önlemek gibi maksatlarla yapılabilecek ağaçlandırmalar ulusal öneme
haiz sulak alanlar ve Ramsar Alanlarında Genel
Müdürlüğün, mahalli öneme haiz Sulak Alanlarda Bölge Müdürlüğünün iznine
tabidir.
Atık su deşarjı
MADDE 15 – (1) Sulak alanlara ve sulak
alanları besleyen tüm sulara veya sisteme bağlantılı kuru derelere hiçbir
surette arıtılmamış evsel ve endüstriyel atık sular verilemez.
(2) Atık su deşarjı ile ilgili
olarak, 31/12/2004 tarihli ve 25687 sayılı Resmî
Gazete’de yayımlanan Su Kirliliği Kontrolü Yönetmeliği, su ürünleri istihsal
sahalarında ise 10/3/1995 tarihli ve 22223 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Su
Ürünleri Yönetmeliği hükümleri uygulanır.
Katı atık, moloz,
hafriyat, dip tarama ve proses atığı çamurları
MADDE 16 – (1) Bu Yönetmelik kapsamına
giren alanlarda:
a) Katı atık, moloz, hafriyat, proses atığı çamurları dökülmesi yasaktır.
b) Sulak alan ekosisteminin
devamlılığının sağlanması veya yeniden kazanılması veya iyileştirilmesi maksadı
dışında dip taraması ve dip çamuru dökülmesi yasaktır.
Suni sulak alanların
kullanımı
MADDE 17 – (1) Suni sulak alanlar, yaban
hayatı varlığına özen gösterilerek yapım maksadına uygun olarak kullanılır.
Sulak alanların
belirlenmesi
MADDE 18 – (1) Ulusal ve mahalli öneme
haiz sulak alanların belirlenmesinde aşağıdaki usullere uyulur:
a) Ulusal öneme haiz sulak
alanların belirlenmesi ve tescili: Bir alanın ulusal sulak alan olarak
belirlenmesi için alanın bulunduğu mülki sınırlar dikkate alınarak, Bakanlığın
taşra teşkilatı tarafından hazırlanacak etüt ve envanter
raporu mahalli komisyona sunulur. Mahalli komisyon tarafından alanın ulusal
öneme haiz sulak alan vasfında olduğuna karar verilmesi halinde dosya Ulusal
Sulak Alan Komisyonuna sunulmak üzere Bakanlığa gönderilir. Bakanlıkça yapılan
değerlendirme neticesinde alanın ulusal öneme haiz sulak alan vasfında olduğuna
karar verilmesi halinde dosya görüşülmek ve karar verilmek üzere Ulusal
Komisyona gönderilir. Ulusal Komisyonun da alanın ulusal öneme haiz sulak alan
olduğuna karar vermesi halinde sulak alan sınırının tescili maksadıyla orman ve
orman rejimine tabi alanlar ve Bakanlığın tasarrufunda olan alanlarda
Bakanlıkça, bunun dışındaki alanlarda ise, Çevre ve Şehircilik Bakanlığınca
tescil ve ilan edilir.
b) Mahalli öneme haiz sulak
alanların belirlenmesi: Bir alanın mahalli öneme haiz sulak alan olarak
belirlenmesi için alanın bulunduğu mülki sınırlar dikkate alınarak, Bakanlık
taşra teşkilatı tarafından hazırlanan rapor, mahalli komisyonda görüşülerek
Genel Müdürlüğün onayına sunulur. Alanın mahalli öneme haiz bir sulak alan
olarak değerlendirilmesi halinde, alanın sınırları tespit edilerek alana
ilişkin koruma ve kullanma esasları belirlenir. Alan ve çevresinde yürütülecek
faaliyetler, belirlenen koruma kullanma esasları çerçevesinde Bakanlık taşra
teşkilatı tarafından değerlendirilerek sonuçlandırılır. Bu alanların izlenmesi
yapılarak yılda bir kez mahalli komisyona rapor verilir. Komisyon izleme
raporları ile ilgili değerlendirme yapar ve değerlendirme Bakanlığa gönderilir.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Koruma Bölgelerinin Tespiti ve Uygulama Esasları
Koruma bölgelerinin
tespiti
MADDE 19 – (1) Ulusal öneme haiz sulak
alanlardan, korunan alan statüsüne sahip olmayanlar için koruma bölgeleri
Bakanlığın koordinasyonunda belirlenecek uzmanlarca arazide yapılan inceleme ve
değerlendirmelerle belirlenir ve uygun ölçekte haritaya işlenir. Koruma
bölgeleri ve uyulacak koruma ve kullanım kurallarına göre ulusal komisyonun
uygun görüşü ve Bakan oluru ile bölgeleme yapılır.
(2) Koruma bölgelerinde
verilecek izinler ve diğer iş ve işlemler yönetmelikteki bölgeleme esaslarına
göre yürütülür.
(3) Koruma bölgeleri
belirlenmemiş sulak alanlarda verilecek izinler, 4 üncü maddede yer alan koruma
bölgeleri tanımları dikkate alınarak alanın özelliklerini bozmayacak şekilde,
ulusal öneme haiz sulak alanlar ve Ramsar Alanlarında
Genel Müdürlükçe, Mahalli Öneme Haiz Sulak Alanlarda ise ilgili Bölge
Müdürlüğünce sonuçlandırılır.
Mutlak koruma
bölgesinde uygulama esasları
MADDE 20 – (1) Bu alanların zorunlu
olmadıkça özel mülkiyete konu olmaması esastır.
(2) Mutlak koruma bölgesi
uygulama esasları şunlardır;
a) Bilimsel ve koruma maksatlı
faaliyetler ile kuş gözlemi ve görüntü alınması Bakanlığın iznine tabidir.
b) Su kuşlarının üreme döneminde
alanda su ürünleri istihsali yapılamaz, hayvan otlatılamaz.
c) Bakanlıkça gerekli
görüldüğünde alan çitle çevrilir.
ç) (a), (b) ve (c) bentlerinde
belirtilenlerin dışında hiçbir faaliyete izin verilmez.
Hassas koruma
bölgesinde uygulama esasları
MADDE 21 – (1) Bu alanların zorunlu
olmadıkça özel mülkiyete konu olmaması esastır.
(2) Hassas koruma bölgesi
uygulama esasları şunlardır;
a) Alanın ekolojik
karakterinin korunması esastır.
b) Göl aynasının devamlılığının
sağlanabilmesi ve alanın rehabilitasyonunu sağlamak
maksadı ile saz kesimi ve dip çamuru temizliği Genel Müdürlüğün izni ile
yapılır veya yaptırılır.
c) Kuş gözlem yapıları,
gözlemevleri, seyir maksatlı yaya yolları Genel Müdürlüğün iznine tabidir.
ç) Ekosistemin devamlılığının
sağlanması maksadı ile sulak çayır ve meralarda hayvan otlatılabilir.
d) Kuşların üreme dönemi dışında
ekosistemi iyileştirmek maksadı ile silvikültürel
bakım yapılabilir. Bunun dışında ağaç kesimi yapılamaz.
(3) Kuşların üreme döneminde ve
bu Yönetmelikte izin verilenler dışında hiçbir faaliyete ve yapılaşmaya izin
verilmez.
Sürdürülebilir kullanım
bölgesi uygulama esasları
MADDE 22 – (1) Sürdürülebilir kullanım
bölgesi uygulama esasları şunlardır;
a) Bu alanlardaki doğal kaynak
kullanımlarında mevcut geleneksel kullanıma devam edilir.
b) Yeni bir faaliyet talep
edilmesi durumunda sulak alan ekosistemine zarar vermemesi şartı ile kullanıma
yönetim planında yer verilebilir.
c) Çeltik tarımı ve su ürünleri
istihsali yapılabilir.
ç) Kuş gözlem yapıları,
gözlemevleri, seyir maksatlı yaya yolları, ziyaretçilerin ihtiyacını karşılamak
amacıyla imar planı gerektirmeyen uygulamalar yapılabilir. Bu madde kapsamında
planlanan projelere, alanların ekolojik yapılarına
göre ulusal öneme haiz sulak alanlar ve Ramsar
Alanlarında Genel Müdürlük, Mahalli öneme haiz sulak alanlarda Bölge
Müdürlüğünce izin verilir.
d) İçme, kullanma ve sulama suyu
projelerine ait baraj, gölet, kanal, kanalet, pompa istasyonu gibi zorunlu
altyapı projeleri, ulusal öneme haiz sulak alanlar ve Ramsar
Alanlarında Genel Müdürlüğün izni ile yapılır. Madensel tuzların çıkarılması,
malzeme çıkarımı, kültür balıkçılığı ve bunlara ait zorunlu tesisler izin
belgesi almak kaydıyla ulusal öneme haiz sulak alanlar ve Ramsar
Alanlarında Genel Müdürlüğün izni ile yapılır.
e) 10 uncu ve 11 inci maddelerde
yer alan usul ve esaslar çerçevesinde ticari turba çıkarımı ve saz kesimi
yapılabilir.
f) Hayvan otlatılabilir.
g) Bu Yönetmelikte izin
verilenler dışında hiçbir faaliyete ve yapılaşmaya izin verilemez.
ğ) Yapılaşmaya ilişkin
uygulamalarda 3194 sayılı İmar Kanunu ve ilgili yönetmelik hükümleri geçerlidir.
Kontrollü Kullanım
Bölgesi Uygulama Esasları
MADDE 23 – (1) Sulak alan ekosistemini
etkileyecek insan faaliyetlerinin yoğun olduğu, koruma bölgeleri belirlenmeden
önce kurulmuş veya ilgili idarece onaylı çevre düzeni planı, nazım imar planı
ve uygulama imar planlarında yer alan, kentsel gelişimi zorunlu olarak bu
bölgede kalan yerleşim yerlerinin zorunlu gelişimi için onaylı mekânsal
planlarla getirilen kararlarla ekolojik açıdan tekrar
değerlendirilmek suretiyle koruma bölgelerinin tespiti esnasında veya yönetim
planları ile kontrollü kullanım bölgesi belirlenir.
(2) Kontrollü kullanım bölgesi
olarak belirlenen alanlar içinde gerçekleştirilecek Ek-1’de yer alan
faaliyetler için ayrıca ekosistem değerlendirme raporu hazırlanarak, faaliyetin
sulak alana muhtemel etkileri önleyici ve telafi edici tedbirler tadat
edilerek, ilgili idare tarafından bu tedbirlerin ne şekilde alınacağı, nasıl
izleneceği, risk ve tehlike göstergelerinin neler olduğu, ekosistem raporu
ekinde taahhüt edilerek, gerektiğinde Bakanlıkça alınması istenen ilave
tedbirlere de uyacağı taahhüt edilir. Genel Müdürlüğün uygun görüşü
alınarak bu bölgelerdeki uygulamalar, sorumlu kurum ve kuruluşlar tarafından
gerçekleştirilir. İzin belgesi tanzim edilir.
Tampon bölgede uygulama
esasları
MADDE 24 – (1) Bu bölgede;
a) Katı atık düzenli depolama
alanına, katı atık bertaraf tesislerine, bu Yönetmelikte izin verilenlerin
dışında maden ocaklarının açılmasına ve işletilmesine, Endüstri bölgesi ilan
edilmesine, organize sanayi bölgesi ve serbest bölge sanayi alanı kurulmasına
ve Ek-1’de belirtilen faaliyetlerin yapılmasına izin verilmez.
b) Ek-2’de belirtilen
faaliyetlerin yapımı ulusal öneme haiz sulak alanlar ve Ramsar
Alanlarında Genel Müdürlüğün iznine tabidir. Bu listede yer alan faaliyetler
için Bakanlıkça belirlenecek başvuru formu çerçevesinde, bu Yönetmelik
kapsamındaki alanlar için gerekli ekosistem değerlendirme raporu ile birlikte
Bölge Müdürlüğüne müracaat edilir, müracaat başvuru tarihinden itibaren en geç
bir ay içerisinde sonuçlandırılır. Ek-2 listesinde yer
alan faaliyetlerin hangilerinden ekosistem değerlendirme raporu isteneceğine
faaliyetin alana ve ekosisteme olan etkisi dikkate alınarak Bakanlıkça karar
verilir. ÇED süreci kapsamında Ekosistem Değerlendirme Raporu hazırlanan
faaliyetlerden tekrar rapor hazırlanması istenmez. Ekosistem değerlendirme
raporunda telafi edici ve önleyici tedbirlerin yeterli görülmesi halinde
başvuru sahibine izin belgesi verilir. Bu faaliyetler için verilecek izin
belgeleri beş yıl süre ile geçerli olup, süre bitiminde Bakanlıkça belirlenen
şartlara uyulduğunun tespitini müteakip, yenilenir. Gerektiğinde ilave
tedbirlerin alınması sağlanır ya da faaliyete son verilir. İzin belgelerinde
belirtilen şartlara uyulmaması halinde Bakanlık verilen belgeleri iptal
yetkisine sahiptir. Mevcut izinli tesislere yapılacak ilave tesisler için izin
belgesinin yenilenmesi gerekmektedir. Faaliyetin uzun süreli bir yatırım olması
halinde, Faaliyet sahibi tarafından, Bakanlıkça belirlenecek ilave tedbirlerin
alınacağı taahhüt edildikten sonra faaliyete izin verilir.
(2) Sulak alan koruma
bölgelerinde yürütülecek proje ve faaliyetler için müracaatı kabul edilen
kişilerin başvuruları en geç 30 gün içinde sonuçlandırılır.
Koruma bölgeleri uyum
esasları
MADDE 25 – (1) 29 uncu maddede hazırlama
esasları belirtilen Yönetim planı tamamlanan sulak alanın bulunduğu bölgede
fiziki plan olmaması halinde, fiziki planlar yönetim planlarına uygun olarak
yapılır. Yürürlükteki yönetim planı, yeni yapılacak mekânsal planlar için girdi
ve veri teşkil eder. Mevcut fiziki planlar ise yönetim planında elde edilen ekolojik verilere bağlı olarak tekrar değerlendirilerek
yönetim planına uygun olarak revize edilir. Mekânsal planların değişiklik ve revizyon işlemlerinde yönetim planları ve bu planlardan elde
edilecek veriler dikkate alınır. Yönetim planları yapılmayan sulak alanlarda
ise 19 uncu maddede belirtilen koruma bölgeleri sınırları, fiziki mekânsal
planlara işlenir.
Mevsimsel ve daimi
akarsular ile deniz kıyılarına ilişkin uygulama esasları
MADDE 26 – (1) Mahalli öneme haiz sulak
alanlar ile mevsimsel ve daimi akarsularda sulak alan koruma bölgeleri
belirlenmez. Bu alanlarda koruma ve kullanım esasları mahalli sulak alan
komisyonlarınca belirlenir.
(2) Göl, delta ve lagün gibi
kıyı sulak alanları haricindeki deniz kıyısı bölümlerinde ayrıca sulak alan
koruma bölgeleri belirlenmez. Kıyı ve kumsalların sulak alan niteliğinde olması
halinde bu Yönetmelik hükümlerine göre değerlendirme yapılır. Bu alanlarda,
ilgili mevzuat uyarınca uygulama yürüten kurumlar, uluslararası sözleşmelerle
ülkemizin korumakla yükümlü olduğu türlerin Bakanlıkça belirlenen ve
belirlenecek koruma ilkelerini planlarına işlemekle yükümlüdür. Bu alanlarda
yürütülecek tüm faaliyetlerde Bölge Müdürlüğünün uygun görüşü alınır.
(3) Mevsimsel ve daimi akarsular
ile deniz kıyılarında mahalli sulak alan komisyonlarının ve/veya Bölge
müdürlüğünün uygun görüşü alınmak suretiyle yürütülecek proje ve faaliyetler
için müracaatı kabul edilen kişilerin başvuruları en geç 30 gün içinde sonuçlandırılır.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
Ramsar Alanlarının İlanı ve
Yönetim Planları
Ramsar alanlarının
belirlenmesi
MADDE 27 – (1) Ulusal öneme haiz sulak
alanlardan Ramsar Listesine dâhil edilecek alanlar
Ulusal Komisyon tarafından belirlenir.
Ramsar alanlarının
sınırlarının tespiti ve ilanı
MADDE 28 – (1) Ramsar
Alanı (Uluslararası öneme haiz sulak alan): Bakanlık taşra teşkilatı tarafından
uluslararası öneme haiz sulak alan niteliklerinden en az bir kritere
sahip olduğuna karar verilen sulak alan hakkında, mahalli komisyonda
değerlendirme yapılır ve karar verilmek üzere dosya Bakanlığa gönderilir.
Bakanlıkça, ilgili bakanlıklar ve kuruluşların da görüşleri alındıktan sonra
Ulusal Komisyona sunulur, Ulusal Komisyonun uygun görüşü alındıktan sonra Ramsar listesine dâhil edilmek üzere Resmî Gazete’de
yayımlanır.
Yönetim planlarının
hazırlanması ve uygulanması
MADDE 29 – (1) Bakanlıkça, Ramsar Sözleşmesi Sulak Alan Yönetim Planı Rehberi esas
alınarak ulusal öneme haiz sulak alanlar ve Ramsar
Alanlarında yönetim planı yapılır veya yaptırılır.
(2) Yönetim planlarının
hazırlanması sürecine, ilgili bakanlıkların, valiliklerin, yerel yönetimlerin,
gönüllü kuruluşların ve bilim adamlarının katılımı sağlanır.
(3) Yönetim planları ile kara
avcılığı ve su ürünleri avcılığına ilişkin özel düzenlemeler yapılabilir.
(4) Yönetim planları ile koruma
bölgeleri için asgari kuralları değiştirmeyecek şekilde ilave düzenlemeler
getirilebilir.
(5) Yönetim planları, Ulusal
Komisyonun uygun görüşü alınarak Bakanlığın onayını takiben yürürlüğe girer.
Uygulamadan sorumlu kurum ve kuruluşlar ile gerçek ve tüzel kişiler bu plan
hükümlerine uygun işlem yapmakla yükümlüdürler.
(6) Valilikler; mahalli çevre
kurulları ve mahalli komisyonlar vasıtasıyla yönetim planlarının uygulanmasını,
sürekli ve etkin bir izlemenin yapılmasını sağlamak için gerekli tedbirleri
alır ve düzenlemeleri yapar.
(7) Bir sulak alanın Milli Park,
Tabiatı Koruma Alanı, Tabiat Parkı, Tabiat Anıtı, Yaban Hayatı Koruma Sahası,
Yaban Hayatı Geliştirme Sahası, Tabiat Varlığı, Doğal Sit veya Özel Çevre
Koruma Alanı statüsü var ise; statüyle ilgili mevzuat kapsamında Yönetim
Planı/Uzun Devreli Gelişim Planı yapılır. Planın hazırlanma sürecinde bu
Yönetmeliğin hükümleri dikkate alınır.
Yönetim planlarının
uyum esasları
MADDE 30 – (1) Yönetim planı tamamlanan
sulak alanın bulunduğu havzada entegre havza yönetim
planı olmaması halinde; hazırlanacak havza yönetim planı, sulak alan yönetim
planlarına uygun olarak yapılır.
(2) Yönetim planında görev
verilen kurum ve kuruluşlar kendilerini ilgilendiren konularda mahalli
komisyonlara yıllık izleme raporu verirler.
(3) Sulak alanların içme ve
kullanma suyu maksadıyla kullanılması halinde Su Yönetimi Genel Müdürlüğü
tarafından belirlenen özel hükümler dikkate alınır.
BEŞİNCİ BÖLÜM
Ulusal Komisyon, Mahalli Komisyon, Görevleri, Çalışma Usul ve Esasları
Ulusal Komisyonun
teşekkülü
MADDE 31 – (1) Ulusal Komisyon, Bakanlık
Müsteşarının veya görevlendireceği Müsteşar Yardımcısının başkanlığında, Doğa
Koruma ve Milli Parklar Genel Müdürü, Su Yönetimi Genel Müdürü, Devlet Su
İşleri Genel Müdürü, Orman Genel Müdürü, Çevre ve Şehircilik Bakanlığı Çevre
Yönetimi Genel Müdürü, Çevre ve Şehircilik Bakanlığı Tabiat Varlıklarını Koruma
Genel Müdürü, Çevre ve Şehircilik Bakanlığı Mekânsal Planlama Genel Müdürü,
Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı Balıkçılık ve Su Ürünleri Genel Müdürü,
yükseköğretim kurumlarının biyoloji ve ziraat bilim dallarından, aynı daldan
olmamak şartıyla iki, sulak alanlar konusunda faaliyet gösteren sivil toplum
kuruluşlarından iki olmak üzere toplam 13 kişiden oluşur. Gerektiğinde alt komisyonlar
kurulabilir.
(2) Komisyonda yer alacak
yükseköğretim kurum ve sivil toplum kuruluş üyeleri Bakanlıkça belirlenir ve
iki yılda bir yenilenir. Görev süresi dolan üyeler yeniden belirlenebilir.
(3) Komisyonun sekretarya
hizmetleri Genel Müdürlükçe yürütülür.
Ulusal Komisyonun
görevleri
MADDE 32 – (1) Komisyonun görevleri
şunlardır:
a) Ulusal sulak alan politika ve
stratejilerini belirlemek,
b) Sözleşmenin taraflar
konferansında alınan kararların ve önerilerin uygulanmasını sağlamak,
c) Ulusal öneme haiz sulak
alanlar ve Ramsar Alanları ile ilgili ortaya çıkan
meselelerin çözümüne yönelik kararlar almak ve uygulanmasını takip etmek,
ç) Ramsar
Sözleşmesi kriterleri çerçevesinde ülkemizin ulusal
öneme haiz sulak alanları belirlemek ve güncellemek,
d) Ulusal öneme haiz sulak
alanlar ve Ramsar Alanlarında uzmanlarca tespit
edilen sulak alan koruma bölgeleri ve Ramsar alanları
hakkında Bakanlığa görüş vermek,
e) Sulak alan yönetim
planlarının uygulanmasından doğan sorunların çözümü için kararlar almak,
f) Ulusal öneme haiz sulak
alanlar ve Ramsar Alanlarında yaşayan nadir ve nesli
tehlikede olan türlerin korunması ve geliştirilmesi için hazırlanan eylem
planlarının uygulanmasından doğan sorunların çözümü için karar almak,
g) Ulusal öneme haiz sulak
alanlar ve Ramsar Alanlarının yurt içinde ve yurt
dışında tanıtılmasına yönelik faaliyetleri desteklemek,
ğ) Bu Yönetmelikle verilen diğer
görevleri yapmak.
Ulusal Komisyonun
çalışma usul ve esasları
MADDE 33 – (1) Komisyon yılda en az iki
defa salt çoğunlukla toplanır. Komisyon başkanı gerekli gördüğünde veya ilgili
bakanlıkların talebi üzerine Komisyonu olağanüstü toplantıya çağırabilir.
(2) Komisyonda oy çokluğu ile
karar alınır. Oyların eşit çıkması halinde başkanın oyu istikametinde karar
alınır. Bakanlık uygun gördüğü kamu kurum ve kuruluşları ile üniversiteler ve
sivil toplum kuruluşlarının yetkili temsilcilerini, gündemle ilgili görüşlerini
almak üzere gözlemci olarak Komisyon toplantısına davet edebilir. Komisyona
gözlemci sıfatı ile katılan temsilciler sadece kendilerini ilgilendiren konu
ile ilgili oylamaya katılabilirler.
(3) Komisyon, gündemindeki
konularda hazırlık yapmak maksadıyla ilgili kuruluşlardan oluşan bir çalışma
grubu teşkil edebilir, teknik danışman belirleyebilir. Ancak teknik danışmanlar
ve çalışma gruplarının görevi raporlarla sınırlıdır.
Toplantı gündemi
MADDE 34 – (1) Komisyonun toplantı gündemi
sekretarya tarafından hazırlanır. Komisyon üyeleri komisyon toplantısından en az
20 gün önce toplantı gündemi ile ilgili teklifte bulunabilir.
(2) Gündem konuları toplantı
tarihinden en az 15 gün önce üyelere gönderilir. Olağanüstü çağrılı
toplantılarda bu süreler uygulanmaz.
Mahalli komisyonun
oluşumu
MADDE 35 – (1) Bütün illerde Mahalli Sulak
Alan Komisyonları kurulur.
(2) Mahalli Komisyon, il valisi
veya valinin görevlendireceği vali yardımcısı başkanlığında, Bakanlık Bölge
Müdürü, Şube Müdürü, DSİ Bölge Müdürü, Orman Bölge Müdürü, Çevre ve Şehircilik
İl Müdürü, Gıda, Tarım ve Hayvancılık İl Müdürü toplantı gündemi içeriğindeki
sulak alanın bulunduğu ilçenin kaymakamı, belediye mücavir alanı içerisinde ise
ilgili belediye başkanı, il ziraat odası başkanı, varsa su ürünleri
kooperatiflerinden bir, avcılık ve atıcılık derneklerinden bir, mahalli
üniversitelerin ilgili bilim dallarından, aynı daldan olmamak şartıyla iki,
sulak alanlar konusunda faaliyet gösteren mahalli sivil toplum kuruluşlarından
bir temsilcinin katılımı ile oluşur.
(3) Komisyonda yer alacak
yükseköğretim kurum ve sivil toplum kuruluş üyeleri, Şube Müdürlüğünün teklifi
ile valiliklerce belirlenir ve gerek görüldüğünde Şube Müdürlüğünce yenilenir.
(4) Komisyonun sekretarya
hizmetleri Şube Müdürlüğünce yürütülür.
Mahalli komisyonun
görevleri
MADDE 36 – (1) Komisyon, bulunduğu il
dâhilinde aşağıda belirtilen işleri yapar:
a) Bakanlık taşra teşkilatı
tarafından raporu hazırlanan sulak alan vasıflı bir alanın önem derecesini
belirleyip Bakanlığa görüş vermek,
b) Mahalli öneme haiz sulak
alanlar ile daimi veya mevsimsel akarsuların koruma ve kullanma esaslarını
belirlemek ve yıllık izleme raporlarını değerlendirmek,
c) Ulusal Komisyon tarafından,
ulusal öneme haiz sulak alanlar ve Ramsar Alanlarında
alınan kararların uygulanmasını sağlamak,
ç) Ulusal Sulak Alan politika ve
stratejilerinin uygulanmasını sağlamak,
d) Sulak Alan Koruma Bölgeleri
esaslarının uygulanmasını sağlamak,
e) Yönetim planının hazırlanma
sürecinde gerekli destek ve katkıyı vermek,
f) Sulak Alan yönetim
planlarının uygulanmasını sağlamak,
g) Sulak alanlara bağımlı nadir
ve nesli tehlikede olan türlerin korunması ve geliştirilmesi için hazırlanan
eylem planlarının uygulanmasını sağlamak,
ğ) Sulak alanların yurt içinde
ve yurt dışında tanıtılmasına yönelik faaliyetleri desteklemek,
h) Bulunduğu il sınırları içerisindeki
diğer sulak alanların korunması ile ilgili çalışmalara destek vermek,
ı) Bu Yönetmelik ile verilen
diğer görevleri yapmak.
(2) Komisyon başkanı, gerekli
gördüğünde veya Komisyon üyelerinin talebi üzerine diğer kamu kurumlarının,
meslek odalarının yetkili temsilcilerini veya ilgili görülen kişileri gündemle
ilgili görüşlerini almak üzere Komisyon toplantısına davet edebilir.
Mahalli komisyonun
çalışma usul ve esasları
MADDE 37 – (1) Mahalli Komisyon yılda en
az iki defa toplanır. Komisyon başkanı gerekli gördüğünde veya Komisyon
üyelerinin talebi üzerine olağanüstü toplantıya çağırabilir.
(2) Komisyon salt çoğunlukla
toplanır ve oy çokluğu ile karar alır. Oyların eşit çıkması halinde başkanın
oyu istikametinde karar alınır.
(3) Komisyona üye olarak katılan
üniversite ve sivil toplum kuruluşlarının temsilcileri birer oy hakkına
sahiptir. Komisyona gözlemci davet edilecek kurum, kuruluş veya kişiler
katıldıkları konu ile ilgili oylamaya katılabilirler.
(4) Komisyon, gündemindeki
konularda hazırlık yapmak maksadıyla ilgili kuruluşlardan oluşan bir çalışma
grubu teşkil edebilir.
Toplantı gündemi
MADDE 38 – (1) Komisyonun toplantı gündemi
sekretarya tarafından hazırlanır. Komisyon üyeleri Komisyon toplantısından en
az 20 gün önce toplantı gündemi ile ilgili teklifte bulunabilir.
(2) Gündem konuları toplantı
tarihinden en az 15 gün önce üyelere gönderilir. Olağanüstü çağrılı
toplantılarda bu süreler uygulanmaz.
ALTINCI BÖLÜM
Çeşitli ve Son Hükümler
Başvuru formları, izin
belgeleri ve izin bedelleri
MADDE 39 – (1) Bu Yönetmelik kapsamındaki
başvuru formları, izin belgeleri ve bedelleri Bakanlık tarafından düzenlenir.
Çevrimiçi sulak alan
yönetim ve izin sistemi
MADDE 40 – (1) Bakanlık tarafından ilan
edilecek tarihlerde geçerli olmak üzere; bu Yönetmelikte yer alan iş ve
işlemlerden Bakanlıkça belirlenenler, Bakanlık tarafından belirlenen çevrimiçi
sistem ile gerçekleştirilecektir. Sisteme ait uygulama esasları Bakanlıkça
belirlenir.
İdari yaptırımlar
MADDE 41 – (1) Uygulamadan sorumlu kurum
ve kuruluşlar ile gerçek ve tüzel kişiler, sulak alanların korunmasında bu
Yönetmelik ve bu Yönetmelik uyarınca hazırlanan yönetim planları ile belirlenen
esaslara uygun işlem yapmakla yükümlüdürler.
(2) Bu Yönetmelik hükümlerine
aykırı hareket edenler hakkında 2872 sayılı Çevre Kanununun ilgili maddeleri
uygulanır.
Yönetmelikte hüküm
bulunmayan haller
MADDE 42 – (1) Bu Yönetmelikte hüküm
bulunmayan hallerde 1380 sayılı Su Ürünleri Kanunu, 2863 sayılı Kültür ve
Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu, 2872 sayılı Çevre Kanunu, 2873 sayılı Milli
Parklar Kanunu, 4915 sayılı Kara Avcılığı Kanunu ile 6831 sayılı Orman Kanunu
hükümleri uygulanır.
(2) Salgın hastalık ve milli
güvenlik konularına ait iş ve işlemler Bakan onayı ile yapılabilir.
Yürürlükten kaldırılan
yönetmelik
MADDE 43 – (1) 17/5/2005
tarihli ve 25818 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Sulak Alanların Korunması
Yönetmeliği yürürlükten kaldırılmıştır.
Diğer izin uygulamaları
GEÇİCİ MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin yayımı
tarihinden önce faaliyete geçmiş olan ve bu Yönetmelik kapsamında izin almamış
işletmeler, bu Yönetmeliğin yayımından itibaren iki yıl içerisinde Bakanlıktan
izin almaları şartı ile faaliyetlerine devam ederler.
Sulak alan koruma
bölgeleri revizyonu
GEÇİCİ MADDE 2 – (1) Bu Yönetmeliğin yayımı
tarihinden önce Bakanlıkça onaylanarak yürürlüğe giren Sulak Alan Koruma
Bölgesi sınırları, bu Yönetmeliğe uygun olarak revize edilene kadar mevcut hali
ile geçerlidir.
Yürürlük
MADDE 44 – (1) Bu Yönetmelik yayımı
tarihinde yürürlüğe girer.
Yürütme
MADDE 45 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Orman ve Su İşleri Bakanı yürütür.
EK-1
SULAK ALAN KORUMA BÖLGELERİNDE YAPILMASI YASAK OLAN FAALİYETLER
1.
Ham Petrol, Doğal Gaz, Kömür ve Maden Çıkarma Endüstrisi |
|
1.1. Petrol, petrol ürünleri, doğalgaz, petrokimyasal veya kimyasal
ürünlerin dolum ve/veya depolama tesisleri. |
1.2. Taşkömürü ve bitümlü maddelerin
gazlaştırılması ve sıvılaştırılması projeleri. |
1.3.Doğalgaz sıvılaştırma ve gazlaştırma tesisleri. |
1.4. Nükleer atık maddelerin
depolanması için yapılan derin sondajlar. |
1.5. Madencilik projeleri: Biyolojik, kimyasal,
elektrolitik ya da ısıl işlem yöntemleri uygulanan cevher zenginleştirme
tesisleri. |
2.
Enerji Endüstrisi |
2.1. Petrol ve gaz işleme rafinerileri. |
2.2. Kok fırınları. |
2.3. Kömür gazlaştırma ve sıvılaştırma tesisleri. |
2.4. Nükleer güç santralleri ve diğer nükleer reaktörlerin kurulması ve
sökümü. |
2.5. Radyasyonlu nükleer yakıtlar:
2.5.1. Nükleer yakıtların yeniden işlenmesi.
2.5.2. Nükleer yakıtların üretimi veya zenginleştirilmesi. |
2.6. Termik güç santralleri ile diğer yakma
sistemleri. |
3.
Metal Üretimi ve İşlenmesi |
3.1. Metal cevheri fırınlama veya sinterleme tesisleri (sülfür cevheri dahil). |
3.2. Kesintisiz döküm
tesislerini de içeren pik demir veya çelik üretimi (birincil ve ikincil
ergitme) için entegre
tesisler. |
3.3. Demir veya çelik işleme
tesisleri: |
3.3.1. Ham çelik işleyen sıcak haddeleme
tesisleri. |
3.3.2. Isıl gücün 20 MW’ı aştığı durumda birim gücün
50 kJ’den fazla olduğu
şahmerdanlı veya tokmaklı tesisler. |
3.3.3. Demir ve çeliğin eritilmiş metal (çinko,
kalay ve diğerleri) ile koruyucu yüzey kaplama uygulaması. |
3.4. Demir ve çeliğin döküldüğü dökümhaneler. |
3.5. Aşağıdaki uygulamalara yönelik tesisler: |
3.5.1. Cevherden, konsantreden ya da ikincil hammaddelerden
metalürjik, kimyasal veya elektrolitik prosesler ile demir içermeyen ham
metal üretim tesisleri. |
3.5.2. Kurşun ve kadmiyum için ya da diğer bütün
metaller için geri kazanılmış ürünleri de içeren (rafine etme, döküm vb.)
alaşımlar dahil demir
içermeyen metal ergitme ve/veya bileşiklerinin imali tesisleri. |
3.6. Elektrolitik veya kimyasal bir proses kullanılarak metal ve
plastik maddelerin yüzey işlemesinin yapıldığı tesisler. |
4.
Mineral, İnşaat Malzemeleri Endüstrisi |
4.1. Asbest ve asbest içeren ürünleri
çıkarma, üretme, işleme, dönüşüm tesisleri. |
4.2. Asbest madeni işletmeleri
ve zenginleştirme tesisleri. |
4.3. Asbest kullanan diğer
tesisler. |
4.4. Son ürünü asbestli beton
olan tesisler. |
4.5. Son ürün olarak friksiyon
(sürtünme) maddesi üreten 50 ton/yıl ve üzeri kapasiteli tesisler. |
4.6. Çimento klinkeri üretme tesisleri. |
4.7. Döner fırınlarda ya da diğer fırınlarda kireç üretme tesisleri. |
4.8. Mineral elyaf üretimi de dahil,
mineral madde ergitme tesisleri. |
4.9. Üretim kapasitesi günde 75 tondan fazla olan çatı kiremiti, tuğla, refrakter tuğla kiremit, fayans
ve porselen gibi seramik ürünlerinin ısıl işlemle elde edildiği tesisler. |
5.
Kimya ve Petrokimya Endüstrisi |
5.1. Entegre kimya tesisleri: |
5.1.1. Temel organik kimyasalların üretimi: |
a) Basit hidrokarbonlar (lineer veya döngüsel,
doymuş veya doymamış, alifatik veya aromatik). |
b) Alkoller, aldehitler, ketonler, karboksilik asitler, esterler,
asetatlar, peroksitler ve epoksi
reçineler gibi oksijen içeren hidrokarbonlar. |
c) Kükürtlü hidrokarbonlar. |
ç) Aminler,
amidler, azotlu, nitritli ve nitratlı
bileşikler, nitriller, siyanitler ve iso siyanitler gibi azot içeren hidrokarbonlar. |
d) Fosfor içeren hidrokarbonlar. |
e) Halojenik
hidrokarbonlar. |
f) Organometalik
bileşikler. |
g) Temel plastik maddeler (polimerler, sentetik
elyaflar ve seluloz bazlı elyaflar). |
ğ) Sentetik kauçuk. |
h) Boya ve pigmentler. |
ı) Yüzey aktif maddeler. |
5.1.2. Basit inorganik
kimyasalların üretimi: |
a) Amonyak, klor ya da hidrojen klorür, flor ya da
hidrojen florür, karbon
oksitler, kükürt bileşikleri, azot oksitler, hidrojen, kükürt dioksit, karbonil klorür gibi gazlar. |
b) Kromik
asit, hidroflorik asit,
fosforik asit, nitrik asit, hidroklorik asit, sülfürik asit, oleum ve kükürtlü asitler gibi
asitler. |
c) Amonyum hidroksit, potasyum hidroksit, sodyum
hidroksit gibi bazlar. |
ç) Amonyum klorür, sodyum klorit, potasyum klorit, potasyum karbonat, sodyum karbonat, perborat, gümüş nitrat, baryum
sülfat gibi tuzlar. |
d) Ametaller, metal oksitler ya da kalsiyum
karpit, bor ve bileşikleri, zırnık, dispeng
oksit, silisyum, silisyum karpit gibi diğer inorganik maddeler. |
5.1.3. Hammadde aşamasından başlamak suretiyle
fosfor, azot ya da potasyum bazlı
gübre üretimi (basit bileşik gübreler). |
5.1.4. Bitki Koruma Ürünlerinin ve biyositlerin üretimi. |
5.1.5. Kimyasal ya da biyolojik prosesler
kullanılarak temel farmasötik
ürünlerin üretimi (alkaloid
tesisler dahildir). |
5.2. Bant biçimindeki malzemeleri plastik maddelerle kaplayan tesisler
ile plastik maddeler, yumuşatıcılar, okside ve beziryağı veya diğer
maddelerden meydana gelen karışımları kurutan tesisler. |
5.3. Tellerin fenol ve kresol
reçinelerle ya da diğer organik maddelerle yalıtıldığı tesisler. |
5.4. Stiren katkılı
veya aminli epoksi reçineli sıvı veya
doymamış poliester
reçinelerinin işlendiği tesisler. |
5.5. Isıl işlem yoluyla furan,
üre fenolü resorsin
maddeleri veya ksilen
reçinesi gibi aminoplast
veya fenolformaldehidplastların
kullanımı ile madde üretilen tesisler. |
5.6. Poliüretan biçimlendirme maddeleri veya poliüretan köpüğü ile
maddeler içerisinde boşluk oluşturma çalışmaları yapan tesisler (ana girdi
maddelerinin 200 kg/saat ve üzerindeki tesisler dahil olup, termoplastik
poliüretan kullanan tesisler). |
5.7. Fenol veya diğer plastik reçineli bağlayıcı maddelerin
kullanılması suretiyle balata üreten tesisler. |
5.8. Organik bağlayıcı maddeler kullanılarak yapay zımpara plakaları,
parçaları, zımpara kağıtları
veya dokularının üretildiği tesisler. |
5.9. Patlayıcı üretimi, Patlayıcı ve parlayıcı
maddelerin üretildiği tesisler. |
5.10. Lastik üretim tesisleri (iç ve dış motorlu
taşıt ve uçak lastikleri, kolon, sırt kauçuğu, kord
bezi ve benzeri). |
5.11.Tarım ilaçları ve farmasotik
ürünlerin, boya ve cilaların, elastomer esaslı
ürünlerin ve peroksitlerin üretildiği veya elastomer
esaslı ürünlerin işleme tabi tutulduğu tesisler, bitki gelişim
düzenleyiciler. |
6.
Kâğıt Endüstrisi |
6.1. Keresteden ya da diğer lifli malzemelerden selüloz ve/veya kağıt hamuru üretim tesisleri. |
6.2. Her çeşit kağıt
üretim tesisleri ve karton üretim tesisleri. |
7. Atık
Yönetimi |
7.1. Tehlikeli ve Özel İşleme Tabi Atıkların bertarafı
7.1.1. Tehlikeli ve Özel İşleme Tabi Atıkların geri kazanılması
ve/veya nihai bertarafını yapacak tesisler.
7.1.2.Tıbbi atıklar için projelendirilen yakma tesisleri.
7.1.3. Tıbbi atık düzenli depolama tesisleri.
7.1.4. Atık yağ geri kazanımı için projelendirilen tesisler.
7.1.5. Tehlikeli atık ihtiva eden atık barajları, atık havuzları. |
7.2. Radyasyondan arınmış nükleer yakıtların veya
sınır değerin üzerinde radyasyon içeren atıkların işlenmesi. |
7.3.Radyasyonlu nükleer yakıtların nihai bertarafı işlemi. |
7.4.
Yalnız radyoaktif
atıkların nihai bertarafı işlemi. |
7.5.Yalnızca radyasyonlu nükleer yakıtların (10
yıldan uzun süre için planlanmış) veya nükleer atıkların üretim alanından
farklı bir alanda depolanması. |
7.6.Radyasyondan arınmış nükleer yakıtların nihai bertarafı. |
8.
Gıda Endüstrisi |
8.1. Aşağıdakilerden gıda üretmeye ilişkin her türlü işlem ve proses: |
8.1.1. Günlük nihai ürün üretim kapasitesi 75
tondan fazla olan hayvansal hammadde (süt dışında). |
8.1.2. Günlük nihai ürün üretim kapasitesi 300
tondan fazla (3 aylık ortalama değer bazında) olan bitkisel hammadde. |
8.1.3. Entegre süt ürünleri
üretim tesisleri (sütten peynir, yağ, yoğurt gibi süt ürünlerinden en az
ikisinin üretildiği tesisler). |
8.2. Entegre zeytin işletmeleri. |
8.3. Et ürünleri üretim tesisleri (kesimin ve et
ürünleri üretiminin birlikte yapıldığı tesisler) ve Mezbahaneler,
8.3.1. Büyükbaş hayvan kesimi ve et ürünlerinin üretildiği tesisler.
8.3.2. Küçükbaş hayvan kesimi ve et ürünlerinin üretildiği tesisler.
8.3.3. Kanatlı hayvanların kesimi ve et ürünlerinin üretildiği
tesisler.
8.3.4. Rendering tesisleri. |
8.4. Entegre yağ üretim projeleri (bitkisel
ürünlerden ham yağ eldesinin ve rafinasyon
işleminin birlikte yapıldığı tesisler). |
8.5.Maya ve nişasta fabrikaları. |
8.6.Şeker fabrikaları. |
9. Diğer
Tesisler/Faaliyetler |
9.1. Elyaf veya tekstil ön işlem (yıkama, ağartma, terbiye ve merserizasyon gibi işlemler)
veya boyama tesisleri. |
9.2. Terbiye işlemlerinden kasar (haşıl sökme, ağartma, merserizasyon, kostikleme ve
benzeri.) veya boyama birimlerini içeren iplik, kumaş veya halı fabrikaları. |
9.3. Ham deri (işlenmiş ham deriden son ürün elde eden tesisler hariç)
işleme tesisleri. Hayvan derisi ve postu tabaklama ve/veya deri mamulleri
işleme tesisleri. |
9.4. Boyama (kimyasal veya kök boya kullanılarak),
kasar veya baskı işlemi yapan iplik, kumaş veya halı fabrikaları. |
9.5.Yün veya tiftiğin ovalanması, yağının alınması
veya ağartmasının yapıldığı endüstriyel tip tesisler. |
9.6. Denim (Kot) veya konfeksiyon
ürünleri yıkama tesisleri. |
9.7. Cam, cam elyafı veya taş yünü üretim
tesisleri. |
9.8. Solvent kullanılarak
malzeme, nesne ve ürünlerin yüzey işlemlerinin yapıldığı tesisler; örn.
apreleme, baskı, kaplama, yağ giderme, su geçirmez hale getirme,
boyutlandırma, boyama, temizleme ya da emprenye
etme faaliyetleri. |
9.9. Yanma ve grafitleştirme yolu ile karbon ya da elektrografit üretme tesisleri. |
9.10.Suyolları, limanlar ve tersaneler:
9.10.1. Ticari amaçlı liman, iskele ve rıhtımlar (güneşlenme ve
sportif amaçlı iskeleler hariç), Yat Limanları.
9.10.2. Yük ve yolcu gemilerinin yapım, bakım, söküm ve onarımı amaçlı
tersaneler ile |
9.11.İhtisas organize sanayi bölgeleri, endüstri bölgesi,
organize sanayi bölgesi, serbest bölge sanayi alanı. |
9.12.Pil ve akü üretim tesisleri (montaj yapılan tesisler
hariç). |
9.13.Tarım ilaçları ve/veya farmasötik
ürünlerin etken maddelerinin üretildiği tesisler. |
9.14. Beyaz eşya üretimi veya boyamasının
yapıldığı tesisler. |
9.15.Damper, karoser vb. araç üstü ekipmanların boyanarak üretildiği tesisler. |
9.16. Tehlikeli Maddelerin Su ve Çevresinde Neden
Olduğu Kirliliğin Kontrolü Yönetmeliği ek-1’inde yer alan maddeleri üreten,
kullanan ve depolayan diğer tesisler. |
EK-2
SULAK ALAN KORUMA BÖLGELERİNDE YAPILMASI BAKANLIK
İZNİNE TABİ OLAN FAALİYETLER
1. Ham Petrol
ve Madencilik |
1.1. Ham Petrol çıkarılması. |
1.2. Doğal gaz çıkarılması. |
1.3. Taş ocakları, açık ocak
madenciliği, patlatma yapılarak maden çıkarılan ocaklar. |
1.4. Metalik ve/veya metalik olmayan açık ocak veya yeraltı
madenciliği. |
1.5. Akarsudan mineral
çıkarılması. |
1.6. 1 inci ve 2 nci grup madenlerin her türlü işleme sokulması
(kırma-eleme, öğütme, yıkama ve benzeri). |
1.7. Perlit, şist ve kil
patlatma tesisleri. |
1.8. Blok ve parça mermer, dekoratif amaçlı
taşların çıkartılması, işlenmesi ve yıllık mermer kesme, işleme ve sayalama tesisleri. |
1.9. Metan gazının çıkartılması ve depolanması. |
1.10. Karbondioksit ve diğer gazların
çıkartıldığı, depolandığı veya işlendiği tesisler. |
1.11. Cevher hazırlama veya zenginleştirme
tesisleri (Ek-I’de yer almayanlar). |
1.12. Tuzun çıkarılması ve/veya her türlü tuz
işleme tesisleri. |
1.13. Turba çıkarılması. |
1.14. Kum, çakıl ve benzeri maddelerin alımı. |
2.
Enerji Endüstrisi, Ulaşım, Altyapı ve Kıyı
Yapıları |
2.1.Su depolama ve Hidroelektrik Santral Projeleri.
2.1.1. Su depolama tesisleri (baraj ve göletler).
2.1.2. Nehir tipi santraller. |
2.2. Akarsu havzaları arasında su aktarma
projeleri |
2.3.Akarsu yataklarının düzenlenmesi (kuru dereler
ve mevsimsel akış gösteren dereler hariç). |
2.4. 10 MW ve üzeri Rüzgâr enerji santralleri. |
2.5. Jeotermal kaynağın çıkartılması ve jeotermal
enerji kullanan tesisler (Isı kapasitesi 5MWt-megawatt
termal ve üzeri). |
2.6. Elektrik, gaz, buhar ve sıcak su elde
edilmesi ve/veya nakledilmesi için kurulan endüstriyel tesisler (10 MW ve
üzeri). |
2.7.154 kV üzeri
gerilimdeki enerji iletim tesisleri ( |
2.8. Dip tarama projeleri. |
2.9.Yeraltı suyu çıkarma veya yeraltında depolama
projeleri. |
2.10. Çekek yerleri (Yat ve teknelere karaya çekme,
bakım, onarım, konaklama, denize indirme hizmetleri sunan, tekne veya |
2.11. Güneş Enerjisi Santralleri |
3.
Metallerin Üretimi ve İşlenmesi |
3.1. Anma gücü 100 kW ve üzerinde değirmenlerle
hurda parçalayan tesisler, |
3.2. Aşağıdaki makinelerin
üretildiği, tamirinin yapıldığı tesisler: 3.2.1. Kazanlar. 3.2.2. Metal saçtan yapılmış konteynerler. |
3.3. Sıcak biçimlendirme
metoduyla üretilen çelik dikişsiz boru ve kaynaklı boru üreten tesisler. |
3.4. Soğuk biçimlendirme
metoduyla üretilen çelik dikişsiz ve kaynaklı boru üreten tesisler. |
3.5. Püskürtmeli maddelerle
demir-çelik yapı konstrüksiyonları,
çelik konstrüksiyonlar ve sac parçaları yüzeylerinin muamele edildiği ve
taşlama veya zımparalama tesisleri. (Kapalı devre çalışan püskürtme
maddesinin devrede kaldığı tesisler hariçtir). |
3.6. Kurşunlu akümülatör ile
endüstriyel akümülatör hücreleri baterya
ve pil vb üreten tesisler. |
3.7. Tokmaklama metodu ile
metal tozu üreten tesisler ve diğer metal tozu ve pastaları üreten tesisler. |
3.8. Motorlu taşıt üretimi ve montajı ve motorlu taşıtların
motorlarının üretimi. |
3.9. Gemi, yat inşa ve bakım onarım tersaneleri. |
3.10. Uçak yapım ve bakım
tesisleri. |
3.11. Demiryolu ekipmanı üretimi. |
3.12. Patlayıcılar ile baskı
yapılarak üretilen metallerin bulunduğu tesisler |
3.13. Metallerin sırlama, emaye
ve/veya mineleme işleminin yapıldığı tesisler. |
3.14. Metallerin asit veya baz ile işlem gördüğü tesisler. |
3.15. Demir dışı metal oksit
(alüminyum oksit ve çinko oksit gibi) üretim tesisleri. |
3.16. Seri makine imalatı,
elektrik makineleri ve yedek parça üretimi. |
3.17. Mekanik işlemle metallere
yüzey işlemi yapılan tesisler. |
4.
Mineral, İnşaat Malzemeleri Endüstrisi |
4.1. Çimento öğütme veya paketleme tesisleri. |
4.2. Kireç öğütme, söndürme veya paketleme tesisleri. |
4.3. Boksit, dolomit, alçı, kiselgar,
magnezit, kuvarzit ve şamot gibi maddelerin pişirildiği ve/veya
ergitildiği tesisler. |
4.4. Günlük üretim kapasitesi 75 tonun altında üretim olan çatı kiremiti, tuğla, refrakter tuğla kiremit, fayans
ve porselen gibi seramik ürünlerinin ısıl işlemle elde edildiği tesisler. |
4.5. Gazlı beton blokları ve buhar basıncı altında kum-kireç briketi
veya elyaflı çimento levhaların üretildiği tesisler. |
4.6. Üretim kapasitesi 10 m3/saat ve üzerinde olan, çimento kullanarak
beton, harç veya yol malzemesi üreten tesisler; malzemelerin sadece kuru
oldukları zaman karıştırıldıkları yerler dahil. |
4.7. Çimento veya diğer bağlayıcı maddeler kullanarak, sıkıştırma
darbe, sarsma ve titreşim yoluyla şekillendirilmiş malzeme üreten tesisler. |
4.8. Hazır Beton Tesisleri. |
4.9. Boru üretimi yapan tesisler. |
5.
Kimya Endüstrisi |
5.1. Kimyasalların ve ara
ürünlerin işlenmesi (Ek-1’de bulunmayan faaliyetler). |
5.2. 5 ton veya daha fazla
Bitki Koruma Ürününün depolandığı tesisler. |
5.3. Saatte 1 ton veya daha fazla kapasiteye
sahip organik
çözücülerin damıtma ile yeniden işlendiği tesisler. |
5.4. Günde 1 ton veya daha fazla kapasiteye sahip doğal reçine eritme
tesisleri. |
5.5. Patlayıcı maddelerin depolanması, bertarafı ve geri kazanımına dair tesisler
(cephanelerin veya diğer patlayıcıların yüklendiği veya patlatıldığı tesisler
buna tabidir, kibrit üretimi ise kapsam dışındadır). |
5.6. Bitki Koruma Ürünleri ile bunlarda kullanılan etkin maddelerin öğütüldüğü,
mekanik olarak, karıştırıldığı, paketlendiği ve boşaltıldığı ve yeniden
paketlendiği tesisler. |
5.7. Hammaddesini hazır alıp sadece karışım yapan
sabun veya deterjan üretimi yapan tesisler |
6. Ağaç ve kâğıt endüstrisi |
6.1. Tahrik gücü 100 kW’ın
üzerinde olan ağaç işleme, ağaç kaplama üretimi ve kereste fabrikaları,
mobilya fabrikaları ve ağaç parke üretim fabrikaları. |
6.2. Aylık kapasitesi |
6.3. Aylık kapasitesi |
7. Atık
Yönetimi |
7.1. Ambalaj atığı toplama, ayırma ve geri dönüşüm tesisleri. |
7.2. Evsel atık transfer istasyonu. |
7.3. Gemilerin normal faaliyetinden kaynaklanan atıkların toplandığı
“Atık Kabul Tesisleri”. |
7.4. Tehlikeli atık taşıma faaliyeti ile ilgili tesisler |
7.5. Kümes ve ahır gübrelerinin geri kazanılması
ve bertaraf edilmesine yönelik tesisler. |
7.6. Hayvan dışkısı kurutma tesisleri. |
8. Gıda
Endüstrisi |
8.1. Hayvansal yan ürünler ve artığı işleme vb. tesisler, hayvansal
yağların üretimini yapan tesisler. |
8.2. Bitkisel ve hayvansal ürünlerin nihai paketlendiği tesisler. |
8.3. Suma veya malt üretimi
tesisleri ve/veya alkollü içeceklerin üretildiği tesisler. |
8.4. Alkolsüz içecekler üretim
tesisleri. |
8.5. Aşağıdaki gıda ürünlerinin
üretimine yönelik her türlü işlem ve prosesler: 8.5.1. Günlük 75 tonu aşmayan
nihai üretim kapasitesine sahip (süt hariç) hayvansal hammaddeler. 8.5.2. Günlük 300 tonu aşmayan
nihai üretim kapasitesine sahip (üç aylık ortalama değer bazında) bitkisel
hammaddeler. |
8.6. İşlenmemiş kemik ve
işlenmiş hayvan derisi ve kılı depolama tesisleri. |
8.7. Balık veya kemik unu
üretim ve/veya depolama tesisleri. |
8.8. Balık yağı fabrikaları. |
8.9. Çay fabrikaları. |
8.10. Un ve unlu mamullerin üretildiği tesisler. |
8.11. Entegre tesis niteliğinde olmayıp, yöre
halkının ihtiyacını karşılamak üzere 1000kg/gün den fazla süt kullanmadan
üretim yapılan mandıralar. |
8.12. Su ürünleri işleme
tesisleri. |
8.13. Kimyasal madde
kullanılmadan üretim yapan zeytin işletmeleri. |
9.
Tarım, Su Ürünleri ve Yetiştiriciliği Tesisleri |
9.1. Zati ihtiyaçlar dışındaki
büyükbaş ve küçükbaş hayvan yetiştiriciliği |
9.2. Zati ihtiyaçlar dışında kümes hayvancılığının yapıldığı tesisler. |
9.3. Balık ve/veya su ürünleri
çiftlikleri:
9.3.1. Kültür balıkçılığı projeleri.
9.3.2. Balık kuluçkahaneleri. |
9.4. Saz kesimi. |
10.
Diğer Tesisler |
10.1.Üretim kapasitesi 25 ton/saat ve üzerinde olan hava sıvılaştırma
tesisleri. |
10.2. Motorlu taşıtlar için sürekli yarış ve test parkurları. |
10.3. Kentsel ve/veya evsel nitelikli atık su arıtma tesisleri. |
10.4. Hurdaların veya kullanılmış taşıtların veya hurda taşıtların
depolama alanları ve/veya işlem tesisleri. |
10.5. Sigara fabrikaları. |
10.6. Kuru durumda olan
tozlanabilen yığma maddelerin, damperli araçlar ve devirmeli depolar,
kepçeler ve teknik araç ve gereçlerle doldurulup boşaltıldığı açık veya tam
kapalı olmayan depolama tesisleri (200 ton/gün ve üzerinde madde aktarılan
tesisler dâhil olup, hafriyat çalışmaları hariçtir). |
10.7. Tuz işletmeleri. |
10.8. Biyodizel üretim tesisleri. |
10.9. Asfalt üretim tesisleri. |
10.10.hava taşıtları onarım
tesisleri. |
10.11.Toplu halde projelendirilen konutlar (200
konut ve üzeri). |
10.12. Arabalar ve motosikletler için kalıcı yarış
ve test sahaları. |
10.13. Golf tesisleri. |
10.14. Turizm konaklama tesisleri (100 oda ve
üzeri oteller, tatil köyleri, turizm kompleksleri ve
benzeri). |
10.15. Tehlikeli Maddelerin Su
ve Çevresinde Neden Olduğu Kirliliğin Kontrolü Yönetmeliği Ek-2’sinde yer
alan maddeleri içeren diğer tesisler. |
10.16. Akaryakıt ve LPG Satış
İstasyonları |