ATIKLARIN YAKILMASINA İLİŞKİN YÖNETMELİK
Bu Yönetmelik, 6 Ekim 2010 tarih ve 27721 sayılı Resmî Gazete’de
yayınlanmıştır.
BİRİNCİ
BÖLÜM
Amaç, Kapsam, Dayanak, Tanımlar ve Genel Kurallar
Amaç
Madde 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı, atıkların yakılmasının
çevre üzerine olabilecek olumsuz etkilerini, özellikle hava, toprak, yüzey suları ve yeraltı sularında emisyonlar sonucu oluşan kirliliği ve insan sağlığı
için ortaya çıkabilecek riskleri uygulanabilir yöntemlerle önlemek ve sınırlandırmaktır.
Kapsam
Madde 2 – (1) Bu Yönetmelik, atık yakma ve beraber yakma tesisleri için gerekli asgari şartları kapsar. Ancak, aşağıda belirtilen atıkları bertaraf eden yakma ve beraber yakma tesisleri bu Yönetmeliğin kapsamı
dışındadır;
a) Tarım
ve ormancılık kaynaklı bitkisel atıklar,
b) Isı
geri kazanımı maksadıyla tesisin kendi bünyesinde
yakılan gıda sanayi kaynaklı bitkisel atıklar,
c) Ham kâğıt
hamuru ve kâğıt üretiminden kaynaklanan ısı
geri kazanımının
yapıldığı lifli bitkisel veya organik atıklar,
ç)
Özellikle inşaat ve yıkım atıklarından çıkan halojenli organik
bileşiklerin kullanıldığı
tahta atıklar,
d) Cam şişeler vb. yerlerde kullanılan mantar tıpalar,
e) Radyoaktif atıklar,
f) Hayvan kadavraları ve hayvan atıkları,
g) Petrol ve gaz kaynaklarının
aranmasından, işletilmesinden kaynaklanan ve tesis içinde yakılan atıklar.
(2) Ayrıca,
yakma işlemini iyileştirmek amacı ile araştırma, geliştirme, test amaçlı
kullanılan ve yılda 50 tondan az atık bertaraf eden pilot tesisler, bu Yönetmeliğin kapsamı
dışındadır.
Dayanak
Madde 3 – (1)
Bu Yönetmelik, 9/8/1983 tarihli ve 2872 sayılı
Çevre Kanununun 8 inci,
11 inci ve 12 nci maddeleri ile 1/5/2003 tarihli ve
4856 sayılı Çevre
ve Orman Bakanlığı
Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanunun 9 uncu maddesine dayanılarak hazırlanmıştır.
Tanımlar
Madde 4 – (1) Bu Yönetmelikte geçen;
a) Atık:
5/7/2008 tarihli ve 26927 sayılı
Resmî Gazete’de yayımlanan Atık
Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 4 üncü maddesinde atık olarak tanımlanan, herhangi bir faaliyet sonucunda oluşan, çevreye atılan
veya bırakılan, aynı Yönetmeliğin Ek-1’inde yer alan sınıflardaki herhangi bir maddeyi ve 15 inci maddesinde yer
alan atıklar ile ilgili yapılacak bütün çalışmalarda,
atığın tanımına
karşılık gelen altı haneli atık kodunun tam olarak kullanılmasını,
b) Bakanlık:
Çevre ve Orman Bakanlığını,
c) Beraber yakma tesisi: Ana gayesi enerji üretimi veya ürün
imal etmek olan, atıkları alternatif veya ek yakıt olarak kullanan veya atığı termal olarak bertaraf eden, atık kabul ünitesi, geçici
depolama birimi, ön
işlem ünitesi, atık besleme ve hava ikmal sistemleri, kazan, baca gazı arıtım üniteleri, yakma sonucu oluşan kalıntıların geçici depolama ve atıksuların arıtılması için
tesis içinde yer alan üniteler, baca, yakma işlemlerini kontrol etmek, yakma şartlarını kaydetmek, izlemek için kullanılan ölçüm cihazları ve sistemler de dahil olmak üzere, beraber yakma tesisinde yer alan bütün
üniteleri kapsayan her
türlü tesisi (ancak
beraber yakma işlemi
ürün veya enerji üretimi değil de atıkların termal olarak bertarafını
hedefliyorsa yakma
tesisi olarak kabul edilir),
ç)
Dioksinler ve furanlar:
Ek-1’de listelenmiş olan bütün poliklorlu
dibenzo-p-dioksinler ve dibenzofuranlardan oluşan gazları,
d) Emisyon: Maddelerin, titreşimlerin, ısının veya gürültünün
bireysel veya yayılı kaynaklardan hava, su ve toprağa doğrudan veya dolaylı
olarak yayılmasını,
e) Emisyon sınır değerleri: Belirli zaman aralıklarında aşılmaması gereken ve belirli parametreler ile ifade edilen kütle, konsantrasyon ve/veya bir
emisyonun seviyesini,
f) İşletici:
Tesisi işleten veya kontrol
eden gerçek veya tüzel kişi ile teknik faaliyetlerin yürütülmesi için ekonomik yetkinin verildiği kişiyi,
g) Kalıntı: Yakma veya beraber
yakma işlemi,
baca gazı
veya atıksu arıtımı ile yakma veya beraber
yakma tesisi içindeki
diğer
işlemler
sonucu ortaya çıkan
ve Atık
Yönetimi
Genel Esaslarına
İlişkin Yönetmeliğin 3 üncü
maddesinde atık
olarak tanımlanan;
yakma fırınlarından
kaynaklanan taban külü, cüruf,
uçucu
kül
ve kazan tozu, gaz arıtımından
kaynaklanan katı
reaksiyon ürünleri,
atık
suların
arıtılmasından çıkan
arıtma
çamuru,
kullanılmış
katalizörler
veya kullanılmış
aktif karbon dâhil
olmak üzere
her türlü sıvı veya
katı
maddeyi,
ğ)
Karışık evsel atık: Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin Ek-4’ünde yer alan atık listesinde 20 01 ve 20 02 kodu altında bulunan atıklar hariç olmak üzere, evlerden kaynaklanan atıkların yanı sıra, yapısı ve bileşimi açısından evsel atıklara benzer ticari, endüstriyel ve kurumsal atıkları,
h) Lisans: Bakanlık tarafından bu Yönetmelikteki
şartlara uygun olarak
faaliyette bulunmasına
izin verilen, işletilmesi
belirli şartlara bağlanan veya işletici tarafından aynı mevkide çalıştırılan bir veya daha çok tesisi veya bir tesisin belirli bölümlerini
kapsayan yazılı bir veya benzer birkaç kararı,
ı)
Mevcut yakma veya beraber yakma tesisi: Bu Yönetmeliğin yürürlüğe girdiği tarihte faaliyette bulunan ve lisans almış tesisler veya lisans başvuru dosyasını
eksiksiz olarak sunmuş olan bir yakma veya beraber yakma tesisini,
i) Nominal kapasite: Yakma tesisini meydana getiren fırınların saat başına yakılan atığın kalorifik değerine göre hesaplanan yakma
kapasitelerinin toplamını,
j) Tehlikeli atık: 14/3/2005 tarihli ve 25755 sayılı
Resmî Gazete’de yayımlanan Tehlikeli Atıkların Kontrolü Yönetmeliğinin 4 üncü maddesinde tanımlanan,
1) Poliklorlu aromatik hidrokarbon (poliklorlu bifeniller (PCB) veya pentaklorlu fenoller (PCP) gibi) içeriği ağırlıkça % 0.005 den az olan,
2) Aynı
Yönetmeliğin Ek-
3) Net kalorifik değeri, kilogram başına en az 50 MJ’a
eşit veya bu değer üzerinde olan,
4) Atık
Yağların Kontrolü Yönetmeliğinin 4 üncü maddesinde tanımlanan atık yağlar dâhil olmak üzere, yanıcı
sıvı atıkların doğrudan yanması sebebiyle ortaya çıkan baca gazı emisyonunun, gaz yağından çıkan emisyonlardan başka emisyonlara neden olmayacak veya gaz yağının
yanmasından kaynaklanan
emisyonlardan daha yüksek
emisyon konsantrasyonuna neden olamayacak olan her türlü
yanıcı sıvı atıklar
dışındaki atıkları,
k) Yakma tesisi: Atık kabul birimi, geçici depolama birimi, ön işlem birimi, atık
besleme ve hava besleme sistemleri, kazan,
baca gazı
arıtım sistemleri, yakma sonucu oluşan kalıntıların düzenli depolanması
ve atıksuların arıtılması için
tesis içinde yer alan
birimler, baca, yakma işlemlerini
kontrol etmek ve yakma şartlarını
izlemek ve kaydetmek için
kullanılan ölçüm
cihazları ve sistemler de dahil
olmak üzere tesiste yer alan
bütün birimleri kapsayan, ortaya çıkan yanma ısısını
geri kazanabilen veya kazanamayan, atıkların oksitlenme yoluyla yakılması, piroliz,
gazlaştırma veya plazma işlemleri gibi diğer termal bertaraf işlemleri de dahil olmak üzere termal yolla bertarafına
yönelik her türlü
sistemi,
ifade eder.
Genel
kurallar
Madde 5 – (1)
Yakma veya beraber yakma işlemine
tabi tutulmadan önce
atığın tehlikeli atık olup olmadığı, atık içeriğinde radyoaktif madde bulunup bulunmadığı belirlenir. Tehlikeli ve tehlikesiz atıkların yakılmasına veya beraber yakılmasına ilişkin aynı emisyon limit değerleri uygulanır.
(2) Yakma ve beraber yakma işlemi sırasında üretilen ısının, elektrik enerjisine dönüştürme, üretim sürecinde kullanma ya da
bölgesel ısıtmada
kullanma gibi yöntemlerle
en elverişli biçimde geri kazanılması esastır.
(3) Yakma ve beraber yakma tesisleri, 7 nci
maddede de verilen işletme
koşullarını
sağlamak amacıyla atık kabul ünitesi,
laboratuar, geçici depolama alanları ve atık besleme sistemine sahip olmak zorundadır. Bu birimlerde yapılan tüm işlemler kayıt altına alınır. Ayrıca, atıkların yakıldığı tesisler, tam
yanmanın sağlanabileceği şekilde
kurulur ve işletilir.
(4) Atık
kullanımından kaynaklanabilecek kazalara karşı acil durum ve müdahale planları hazırlanır, bu konuda yeterli
sayı ve nitelikte eğitilmiş personel ve ekipman bulundurulur.
(5) Atıkların taşınması; Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 10 uncu maddesi gereği bu iş için lisans almış kişi ve kuruluşlarca
atığın özelliğine uygun araçlarla
yapılır. Taşıma esnasında
Ulusal Atık Taşıma Formlarının
kullanılması zorunludur.
(6) Tesislerden kaynaklanan cüruf ve baca gazı partiküllerinin ayrı ayrı toplanması ve çevreye duyarlı
bertarafının Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 9 uncu madde gereği lisans almış tesislerde sağlanması zorunludur.
(7) Bir yakma veya beraber yakma tesisi için Bakanlığa yapılan lisans başvurusunun
değerlendirilmesinde aşağıda
belirtilen hususlar dikkate alınır:
a) Tesis, bertaraf edilecek atıkların türüne ve kategorisine göre tasarlanır, donatılır ve işletilir.
b) Yakma ve beraber yakma işlemi sırasında üretilen ısının, elektrik enerjisine dönüştürme, üretim sürecinde kullanma veya
bölgesel ısıtmada
kullanma gibi yöntemlerle
en elverişli biçimde geri kazanılmasına öncelik verilir.
c) Kalıntıların miktarı,
bunların çevreye verecekleri zararlar asgariye indirilir ve uygun
olan hallerde geri dönüşümü
yapılır.
ç)
Yakma ve beraber yakma tesisinde oluşumu engellenemeyen, azaltılamayan veya geri dönüşümü mümkün olmayan kalıntılar
Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin Ek 2-A’sına
göre bertaraf edilir.
(8) Baca gazı emisyonları için başvuruda önerilen ölçüm
teknikleri Ek-3’e, su kirleticileri için önerilen ölçüm teknikleri Ek-3’ün birinci ve ikinci paragrafına uygun olmalıdır.
(9) Bir yakma veya beraber yakma tesisine lisans alınabilmesi için, 31/12/2004 tarihli ve
25687 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Su Kirliliği Kontrolü Yönetmeliği, 26/11/2005 tarihli ve 26005 sayılı
Resmî Gazete’de yayımlanan Tehlikeli Maddelerin Su ve Çevresinde Neden Olduğu Kirliliğin Kontrolü Yönetmeliği (76/464/AB), 8/6/2010 tarihli ve 27605 sayılı
Resmî Gazete’de yayımlanan Toprak Kirliliğinin Kontrolü
ve Noktasal Kaynaklı
Kirlenmiş Sahalara Dair Yönetmelik ve 3/7/2009 tarihli ve 27277 sayılı
Resmi Gazete’de yayımlanan Sanayi Kaynaklı Hava Kirliliğinin Kontrolü Yönetmeliğinde belirtilen hükümler
ile ayrıca aşağıda
belirtilen hükümlere uyulması zorunludur.
a) Tesis yetkilisince yakma işlemi ile bertaraf edilecek atıkların kategorileri ve yakıldıklarında ortama verilecek emisyon
parametreleri açık
bir biçimde listelenir. Bu
liste ayrıca, Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin Ek II-A’sı
ile düzenlenen atık kataloğunda yer alan atık kategorileri ve kodları ile atığın miktarına ilişkin bilgileri de içerir.
b) Tesisin toplam atık yakma veya beraber yakma kapasitesi belirtilir. Ayrıca evsel atık yakma tesislerinde tehlikeli atık kesinlikle yakılmaz.
c) Hava ve su kirletici parametrelerin her biri için periyodik ölçüm
yükümlülüğünü
yerine getirmek için
kullanılan örnekleme ve ölçüm
teknikleri belirtilir. Ayrıca
her bir parametre için
teorik hesaplamalar yapılır.
ç) Atıkların yakılması veya beraber yakılması durumunda asgari ve azami kütle akışı, en düşük ve en yüksek kalorifik değerleriyle, bu atıklardaki PCB, PCP, klor, flor, kükürt,
ağır metaller gibi
kirleticilerin, azami içeriği belirtilir.
İKİNCİ
BÖLÜM
Yakma ve Beraber
Yakma Tesislerine İzin
Verilmesi
Yakma
tesisleri için yer seçimi izni verilmesi
Madde 6 – (1) Yakma tesisi kurmak isteyen özel ve tüzel kişiler; yakma tesisi
kurmak üzere seçtikleri yer için meri mevzuat çerçevesinde,
Mahalli Çevre Kurulu kararı ve Bakanlığın uygun görüşü
ile mahallin en büyük mülki idare amirinden izin almak ve imar planına işletmek zorundadır.
(2) Yapılan
denetimlerde, tesisin lisansa uygun olarak çalıştırılmadığı, 29/4/2009 tarihli ve 27214
sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Çevre Kanununca Alınması Gereken İzin ve Lisanslar Hakkında Yönetmeliğin 15 inci madde hükümlerinin
yerine getirilmediği,
ilgili ölçümlerin düzenli olarak yapılmadığı veya kaydedilmediğinin tespit edilmesi halinde işletmeciye yasal işlem uygulanır.
Lisans
almaya ilişkin hükümler
Madde 7 – (1)
Yakma veya beraber yakma tesisleri Bakanlıktan lisans almakla yükümlüdür.
Yakma veya beraber yakma tesisi kurmak veya işletmek isteyen gerçek ve tüzel kişiler, Çevre Kanununca Alınması Gereken İzin
ve Lisanslar Hakkında
Yönetmelik hükümlerine
göre müracaat eder ve lisans alır. Ayrıca, bu Yönetmeliğin Ek-9’unda yer alan bilgi ve belgelerin dosyada yer alması zorunludur. Çevre Kanunca Alınması Gereken İzin
ve Lisanslar Hakkında
Yönetmelik gereğince düzenlenen Geçici
Faaliyet Belgesi
kapsamında
deneme yakması sonuç raporunun olumlu çıkması halinde tesis atık
kabulüne ve faaliyetlerine
devam eder.
Deneme
yakması
Madde 8 – (1) Çevre Kanununca Alınması Gereken İzin ve Lisanslar Hakkında Yönetmelik tarafından
düzenlenen geçici faaliyet belgesi süresi dâhilinde deneme yakması yapılır. Bir atık yakma tesisinin işleticisi lisans almadan önce, tesiste yakılacak atığı analiz etmek, atık besleme hızına
bağlı olarak ortaya çıkacak emisyon ve atık sularla ilgili standartları sağladığını ispat etmek amacıyla sürekli ölçüm cihazı ile üç ay süreyle deneme yakması yapmakla yükümlüdür.
(2) Bir atık
yakma tesisinde Bakanlıkça onaylanan deneme yakması planı doğrultusunda, bu Yönetmelikte yer alan standartlar ve esasların sağlandığının ispatı amacıyla Bakanlık veya İl Çevre ve Orman Müdürlüğü temsilcilerinin gözetiminde üç ay süre ile deneme yakması gerçekleştirilir. Yapılan deneme yakması sonunda bir rapor hazırlanarak onaylanmak üzere Bakanlığa gönderilir. Farklı
özelliklerdeki atıkların bertarafının yapılacağı yakma tesisleri için
deneme yakmasında, en yüksek klor içeriği ve kül bileşeni, en düşük yanma ısısı gibi en olumsuz koşullar esas alınarak ölçümlerin yapılması zorunludur.
(3) Bir beraber yakma tesisinde yakılması planlanan atık
için deneme yakması yapılması zorunludur. Tesis işleticisi, Ek-7’ye göre deneme yakması
planını hazırlayarak Bakanlığın
onayına sunar. Ek-7’de yer alan deneme atık yakması planında atık mönüsü açık
olarak belirtilir. Ölçüm sonuçları kütlesel debilerinde yer aldığı her bir parametreyi temsil edecek şekilde, uluslararası standart metotlara uygun olarak en yüksek klor içeriği bileşeni, en düşük yanma ısısı gibi en olumsuz koşullar esas alınarak ölçümlerin yapılması zorunludur. Atık
beslenmesi yapılmadan önce baca gazı emisyon ölçümü, atık beslemeye başlandıktan sonra baca gazı emisyon ölçümü ile atık beslemesi başladıktan iki tam gün sonra baca gazı emisyon ölçümü yapılması zorunludur. Onaylanan
plan doğrultusunda Bakanlık yetkililerinin gözetiminde yapılan deneme yakması sonucunda deneme yakması raporu hazırlanarak Bakanlığın değerlendirmesine sunulur ve Bakanlıkça
raporun uygun bulunması
durumunda lisans süreci
devam eder.
(4) Tesis işleticisi deneme yakmasına başlamadan önce, deneme yakması planını hazırlar ve Bakanlık onayına sunar. Deneme yakması planı Bakanlıkça
onaylanmadan deneme yakması
başlatılamaz.
(5) Lisans almış yakma veya beraber yakma tesislerinde kapasite artırılması veya izin alınan atıkların dışında atık yakılmak istenmesi
durumunda yeni bir deneme yakma planı hazırlanarak üçüncü ve dördüncü fıkrada
belirtilen koşulların tekrarlanması zorunludur.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Yakma ve Beraber
Yakma Tesislerinin İşletilmesi
Atıkların teslim edilmesi ve kabulü
Madde 9 – (1) Yakma veya beraber yakma tesisinin işleticisi, özellikle havanın, toprağın, yüzey ve yeraltı sularının kirlenmesi ile koku
ve gürültü
gibi çevre üzerindeki olası olumsuz etkileri ve insan sağlığı
açısından doğrudan risk oluşturan
kirlilik kaynaklarını önlemek
veya azaltmak zorundadır.
Bu amaçla, atığın tesise girişi ile birlikte alınmasında gerekli tedbirleri alır. Bu tedbirler, aşağıda belirtilen şartları sağlar:
a) İşletici,
atığı yakma veya beraber
yakma tesisine kabul etmeden önce, Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin Ek-II B’si ile düzenlenen atık listesine göre her bir atık kategorisinin kütlesi belirlenir.
b) İşletici,
tehlikeli atığı yakma veya beraber
yakma tesisine kabul etmeden önce bu Yönetmeliğin 5 inci maddesinin beşinci fıkrasında belirtilen izin şartlarına uygun olduğunu
teyit eder ve atık
hakkında mevcut duruma ilişkin bilgi edinir. Bu bilgiler;
1) Üretim
süreci konusunda 7 nci maddede belirtilen belgeleri ve bütün idari bilgileri,
2) Atığın
planlanan yakma işlemine
uygunluğunu değerlendirebilmek için gerekli olan fiziksel hali ve kimyasal yapısına
ilişkin bilgileri,
3) Atığın
tehlikeli özellikleri ve atık menüsünün hazırlanması sırasında alınması gereken önlemleri,
4) Türkiye
Atom Enerjisi Kurumuna veya söz konusu kurum tarafından uygunluk belgesi verilen firmalara yaptırılan
radyoaktivite ölçüm sonuçlarını,
kapsar.
(2) Tehlikeli atığı yakma veya beraber yakma tesisine kabul etmeden evvel,
işletici tarafından aşağıdaki işlemlerin yürütülmesi gereklidir:
a) Tehlikeli Atıkların Kontrolü Yönetmeliği hükümleri gereğince istenen, taşıma yöntemi ve taşıma
formları, atık beyan formu ve diğer belgelerin kontrol edilmesi,
b) Tıbbi
atıklar gibi numune alımına
uygun olmayan atıklar
hariç olmak üzere Bakanlığın yakma işlemi ile bertaraf edilen atıkların niteliğini
kontrol edebilmesi için,
atık kabulünden önce atığı temsil eden örneklerin alınması, bu örnekleri, yakma işleminden sonra en az altı ay saklamaları.
(3) Kendi tesisinde oluşan atıkları, tesis içinde beraber yakan endüstriyel tesisler ve işletmeler, bu Yönetmelikte yer alan işletmeye ilişkin hükümlerin yerine
getirildiğini Bakanlığa belgelediği takdirde, birinci fıkrada belirtilen atık kabulüne ilişkin hükümlerden
muaf tutulur.
(4) Beraber yakma tesislerinde yakma işlemi ile bertaraf edilen atıkların niteliği
ve muhteviyatına ilişkin hususlar Bakanlıkça
çıkarılacak Tebliğ ile düzenlenir.
İşletme koşulları
Madde 10 – (1)
Yakma tesisleri, cüruf
ve taban küllerinin toplam
organik karbon (TOK) içeriğinin %3’ten veya tutuşma
sırasındaki kaybın materyalin kuru ağırlığının %5’inden az olacağı
bir yakma seviyesine ulaşacak
şekilde işletilir. Gerektiği takdirde, atıkların ön işlemi için uygun teknikler kullanılır.
(2) Yakma tesisleri işlemden kaynaklanan gazın, ikinci yanma
odasında
(3) Yakma tesisinin her bir hattı en az bir yedek brülör
ile donatılır. Yanma havasının
en son enjeksiyonundan sonra yanma gazlarının
sıcaklığı
(4) Başlangıç veya kapatma sırasında veya yanma gazının sıcaklığı
(5) Beraber yakma tesisleri, atığın beraber yakılmasından kaynaklanan gazın en elverişsiz
koşullarda bile kontrollü ve homojen bir şekilde en az iki saniye için
(6) Yakma ve beraber yakma tesisleri, atık beslemesini aşağıdaki
durumlarda engelleyecek bir otomatik sisteme sahip olur ve bu sistemi:
a) Başlangıçta, durum itibariyle minimum
b) Durum itibariyle minimum
c) Bu Yönetmelik
gereğince yapılması gereken sürekli
ölçümlerde, arıtma cihazlarının
arıza yapması veya bozulması gibi nedenlerle herhangi bir kirletici parametrenin emisyon limit değerinin aşıldığının belirlenmesi durumunda,
kullanır.
(7) İşletme
koşullarındaki değişim, daha fazla kalıntıya
veya birinci fıkrada belirtilen koşullarda beklenen kalıntılardan
daha yüksek miktarda organik
kirletici madde ihtiva eden kalıntılara neden olmayacak
biçimde tasarlanır.
(8) Bakanlık,
kâğıt endüstrisi gibi kendi atığını,
atığın üretildiği yerde mevcut ağaç kabuğu kazanlarında
beraber yakması durumunda bu Yönetmeliğin şartlarına uyulması koşulu ile, ikinci ve üçüncü
fıkralarda yer alan hususlarda
bu tesise muafiyet tanır.
Ancak tesis, Ek-5’te
TOK ve karbon monoksit (CO) için belirlenen emisyon limit değerlere ilişkin hükümleri sağlamak zorundadır.
(9) Yakma ve beraber yakma tesisleri, havaya yapılan emisyonlar zemin
seviyesinde Sanayi Kaynaklı
Hava Kirliliğinin Kontrolü Yönetmeliğine göre hava kirliliğine
mahal vermeyecek şekilde
tasarlanır, donatılır,
inşa edilir ve işletilir. Ayrıca, baca gazı emisyonları kontrollü bir şekilde ve tesis anma ısıl güç değeri dikkate alınarak
Sanayi Kaynaklı Hava Kirliliğinin Kontrolü Yönetmeliğine uygun olarak belirlenecek baca gazı yüksekliğine sahip olur.
(10) Tıbbi
atıklar öncelikle ve diğer atık kategorileri ile karıştırılmaksızın otomatik besleme ile
doğrudan fırına
beslenir.
(11) Yakma veya beraber yakma tesisinin yönetimi, tesisi yönetmeye ehil yetkili bir gerçek kişinin elinde olur.
Baca gazı emisyon limit
değerleri
Madde 11 – (1) Yakma tesisleri, baca gazı emisyonlarına ait olarak
Ek-4’te belirlenen hava
emisyonu limit değerleri
aşılmayacak şekilde tasarlanır, donatılır, inşa edilir ve işletilir.
(2) Beraber yakma tesisleri, baca gazı emisyonları, Ek-2’de belirlenen emisyon limit değerlerini aşmayacak şekilde tasarlanır,
donatılır, inşa edilir ve işletilir.
Bir beraber yakma tesisi ortaya çıkan yakıt anma ısıl
güç değerinin %40 veya daha azını
atıktan sağlıyorsa,
Ek-2’de belirlenen emisyon limit değerleri uygulanır. Yakıt anma ısıl güç değerinin %40’dan fazlasını
atıktan karşılıyor
ise, bu tesis yakma tesisi olarak değerlendirilir. Ancak biyokütleyi
katı yakıt olarak kullanan tesisler için bu sınırlama uygulanmaz.
(3) Tesisin emisyon limit değerlerine uygunluk gösterdiğinin belgelenmesi için
yapılan ölçüm
sonuçları 15 inci maddede belirtilen koşullara göre standart hale getirilir.
(4) İşlenmemiş ve karışık belediye atıklarının beraber yakılması durumunda, limit değerler Ek-5’e
göre belirlenir.
(5) Yakılan
atıkların tür ve miktarlarına
(tesisin kapasitesine) bağlı olmaksızın, baca gazından çıkan dioksin ve furanların
konsantrasyonları 0,1 ng/Nm3
TE (toksisite eşdeğeri)
sınır değerini aşamaz.
(6) Tehlikeli ve tıbbi atıkların yakılmasından oluşacak
ağır metallere ilişkin olarak 10mg/Nm3 toz emisyonu,
tehlikeli atıkların yakılmasında 0,05 mg/Nm3
ve belediye atıklarının
yakılmasında 0,08 mg/m3 cıva emisyonu sınır
değerini aşamaz.
(7) Beraber yakma tesislerinde SO2
ve TOK emisyon konsantrasyonlarının
belirlenen sınır değerleri aşmasının,
atık yakmadan değil de kullanılan yakıttan kaynaklandığı
emisyon ölçümleri ile belgelenir ise Bakanlıkça
tesis bazında muafiyet
getirilir. Bu durumda, emisyonların karşılaştırılması maksadıyla yakıt ve yakıt+atık besleme durumları
için ayrı ayrı emisyon
ölçümü
yapılır.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
Atık Sular
Baca gazlarının temizlenmesinden gelen atık suların deşarjı
Madde 12 – (1) Baca gazlarının
temizlenmesinden kaynaklanan atık suların alıcı
ortama deşarj kriterleri
Ek-4’te verilen sınır
değerleri aşamaz. Baca gazlarının
temizlenmesinden kaynaklanan atıksular, tesisin
mevkii kaynaklı diğer atık sularla beraber arıtıldığında, işletici 16 ncı maddede düzenlenen ölçümleri
yapar. Baca gazlarının temizlenmesinden kaynaklanan atık suların, yakma veya beraber yakma tesisinden deşarjı, Su Kirliliği
Kontrolü Yönetmeliği gereğince deşarj iznine tabidir.
(2) İşletici tarafından,
yakma veya beraber yakma tesisinden çıkan atıksuyun depolanması için
depo oluşturulur,
baca gazlarının
temizlenmesinden kaynaklanan atıksular, tesiste
bulunan diğer
atık
su hattı
veya hatlarına,
arıtma
işlemi
tamamlandıktan
sonra verilir ve bu sular atıksu arıtma
tesisine deşarj
öncesi
de test edilir, ayrıca;
nihai deşarjının yapıldığı
noktada Ek-4’te
belirlenen limit değerlere
uyulup uyulmadığı
kontrol edilir ve kayıt
altına
alınır.
(3) Ek-4’te
belirtilen kirletici maddeleri ihtiva eden baca gazlarının
temizlenmesinden kaynaklanan atıksular, yakma
veya beraber yakma tesisinin dışında, sadece bu tip atık suların arıtılması amacına hizmet eden bir arıtma tesisinde arıtılacaksa;
a) Ek-
b) Bu arıtma tesisi, sadece yakmadan
kaynaklanan atık
suların
arıtılması için
veya tesisten kaynaklanan tüm atıksuların
arıtımı için
tasarlanmış
ise, baca gazı temizleme işleminden
gelen atıksu, Ek-4’te belirlenen limit değerleri
sağlar
ve atık
suyun nihai deşarjı ile
baca gazlarının
temizlenmesi sonucunda oluşan atık suya geçebilecek kirlilik seviyeleri 15 inci maddeye göre
saptanır.
c) Bu amaçla,
baca gazlarının temizlenme işlemlerinden kaynaklanan atıksularda;
tesiste bulunan diğer
atık su hattı veya hatlarında; kirletici konsantrasyonları
arıtmadan sonra olmak üzere uygun kütle dengesi uygulanarak kayıt altına alınır.
(4) Ek-4’te
belirlenmiş olan emisyon limit değerlerine uymak amacıyla atıksuların hangi koşul ve şart altında olursa olsun
seyreltilmesi yasaktır.
Deşarj izni; Ek-4’te değinilen kirletici değerler
için emisyon
limit değerlerini sağlar; atıksu için pH, sıcaklık ve debi için
işletme kontrol
parametrelerini belirler ve 13 üncü maddenin birinci fıkrası dikkate alınır.
(5) Atıklar için ara depolama alanları dahil olmak üzere yakma ve beraber yakma tesislerinin tasarımı,
kirletici maddelerin toprağa,
yüzey ve yeraltı sularına izinsiz veya kazaen yayılmasını engelleyecek şekilde inşa edilir. Yakma veya beraber yakma tesisinde oluşan kirlenmiş yağmur suları
veya yangın söndürme
faaliyetlerinden kaynaklanan kirlenmiş sular için depolama kapasitesi oluşturulur ve bu tür suların deşarj öncesinde test edilerek arıtılmalarının
sağlanması için
gerekli boyutlandırmaya
sahip olur.
BEŞİNCİ
BÖLÜM
Kalıntılar
Kalıntılar
Madde 13 – (1) Yakma veya beraber yakma tesisinin faaliyetinden
kaynaklanan kalıntıların, miktarları
ve zararları asgariye indirilir.
Uygun olan hallerde kalıntıların doğrudan tesisin içinde veya dışında geri dönüşümleri
yapılır.
(2) Halojen içeren atığın yakılması, tehlikeli özellikte
baca gazı kalıntıları ortaya çıkaracağı için bu kalıntıların miktarları ve zararları asgariye indirilecek şekilde proses tasarlanır.
(3) Baca gazı külü, kazan tozu, yanma gazlarının
arıtımından
çıkan kuru kalıntılar
ve toz halindeki kuru kalıntıların taşınması ile ara depolaması, çevreye
yayılmalarını
engelleyecek şekilde kapalı sistemle yapılır.
(4) Yakma veya beraber yakma tesislerinden
kaynaklanan kalıntıların uzaklaştırılması veya geri dönüşümleri
için yanma kalıntılarının
fiziksel ve kimyasal özellikleri
ile kirletme potansiyellerini belirlemek amacıyla kullanılacak yöntemlerle ilgili standart referans metotlar
(SRM) Bakanlıkça belirlenir. Ancak denenmiş referans malzemeleri bazında çalışan ve aynı özelliklere
sahip olan yöntemler onaylandıktan sonra kullanılabilir. Söz konusu testler, toplam çözünürlük
ve ağır metallerin çözünürlüğünü kapsar.
ALTINCI BÖLÜM
Denetim ve İzleme
Denetim ve İzleme
Madde 14 – (1)
Yakma veya beraber yakma işleminde
parametrelerin, koşulların ve kütle konsantrasyonlarının izlenebilmesi
amacıyla, uygun ölçüm
sistemi kurulur ve uygun teknikler kullanılır.
(2) Ölçüm şartları, deneme yakması sonuçlarına istinaden Bakanlıkça
verilen lisansta belirtilir.
(3) Atıkların yakılması sonucunda havaya,
suya verilen emisyon ve kirletici parametreler için sürekli izleme sistemi kurulur ve işletilmesi, yıllık
gözetim testleri ile
denetlenir. Söz konusu sistemin kalibrasyonu, TS EN 14181 Sabit Kaynak Emisyonları - Otomatik Ölçüm
Sistemlerinin Kalite Güvencesi
standardına göre yapılır.
(4) Örnekleme
veya ölçüm noktaları, akredite olmuş ölçüm kuruluşlarınca deneme yakması aşamasında belirlenir.
(5) Hava veya suya verilen kirletici parametrelerin periyodik ölçümleri,
Ek-3’teki 1 inci ve 2 nci paragraflara uygun olarak yürütülür.
(6) Lisans alan tesisler, lisans aldıkları
tarihten itibaren, tesise kabul edilen atık türü, miktarı,
kimden alındığı,
kullanım
miktarı,
bakiye atık
oluşuyor
ise bertaraf amacıyla
nereye verileceği
gibi bilgileri içeren
kütle
denge tablosu ve atık
temin edilen kişi
veya kuruluştan
alınan
atığa
ilişkin
Bakanlıktan
yetki almış
laboratuarlarca yapılan
analiz sonuçları ile
ulusal atık
taşıma
formlarını ve
faturaları
aylık
olarak Bakanlığa
gönderirler.
(7) Yakma ve beraber yakma tesisi, baca gazı ve atık su emisyon değerlerinin Bakanlık ve gerektiğinde kamuoyu tarafından izlenmesini teminen
gerekli sistemi kurar.
Ölçüm koşulları
Madde 15 – (1) Atık yakma ve beraber yakma tesislerinde hava kirleticilerine ilişkin ölçümler Ek-3’e uygun olarak yürütülür:
a) Sürekli
ölçüm cihazı ile belirlenen azot oksitler (NOx), karbon monoksit (CO), toplam toz, toplam
organik karbon (TOK), hidroklorik asit (HCl),
hidrojen florür (HF), kükürt
dioksit (SO2) maddelerine ilişkin Ek-5 te
belirlenen emisyon limit değerleri sağlanır.
b) İşletme
kirlilik parametrelerinin sürekli ölçümlerinde, Bakanlıkça
yetkilendirilmiş
kuruluşun deneme yakması aşamasında belirlediği yakma odasının
içinde, başka bir örnek noktadaki sıcaklık, oksijen konsantrasyonu, basınç,
baca gazı sıcaklığı ve su buharı içeriğine göre yapılır.
c) Sürekli ölçümlerin kontrol ve
teyidi amacıyla,
NOx, CO, toplam toz, TOK, HCl, HF, SO2’nin ölçümü yılda
en az dört
kez, ayrıca
ağır
metallerin, poliaromatik hidrokarbonların, dioksinlerin ve furanların
ölçümü yılda
en az iki kez; dioksinlerin ve furanların
ölçümü
tesisin ilk işletmeye
alınmasından
itibaren 12 ay boyunca en az her üç ayda bir olmak üzere yapılır.
ç)
Farklı özelliklerdeki atıkların bertarafının yapılacağı yakma tesisleri için
deneme yakmasında, yüksek klor ve kül bileşeni, en düşük
yanma ısısı
gibi optimum koşullar esas alınarak ölçümlerin yapılması zorunludur.
d) HC1 için
emisyon limit değerlerin aşılmadığını
belgeleyen gaz arıtım üniteleri
kullanılmış ise, HF’nin sürekli ölçümüne muafiyet tanınabilir. Bu durumda, HF emisyonu
(c) bendinde öngörülen
periyodik ölçümlere tabi olur.
e) Örneklenen
baca gazı emisyonlarının
analizinden önce kurutuluyorsa, su
buharı içeriğinin sürekli ölçümü gerekli olmaz.
f) Yakma veya beraber yakma tesisinde, işletici HCl, HF ve (SO2)
maddelerinin emisyonlarının belirtilen emisyon limit değerlerinden hiçbir şart altında daha yüksek olmayacağını
kanıtlaması halinde, Bakanlıkça,
sürekli ölçüm
yerine (c) bendinde belirtilen şekilde periyodik ölçümlere müsaade edilir.
g) Ağır
metal konsantrasyonlarının periyodik ölçümleri
her yıl iki kez yapılmak zorundadır. Ancak yakmadan veya beraber yakmadan kaynaklanan
emisyonların sırasıyla Ek-2 veya Ek-5’te belirlenen emisyon limit değerlerinin %50 altında olması halinde, bu sürenin iki yılda bir kez yapılması ve dioksinler ile furanlar
için ise her yıl iki kere yapılan emisyon ölçümlerinin
yılda bir kere yapılması yeterlidir.
ğ)
Yakma veya beraber yakmada, belirli özellikler gösteren ve geri dönüştürülemeyen
tehlikeli olmayan atığın
ayrıştırılması, yanabilir kısımlardan
meydana geliyor ise; bu atıkların beraber yakılması, Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8 inci maddesinde belirlenen ilgili atık yönetim planları
ile uyum içinde olması zorunludur.
h) İşletmenin
ağır metal, dioksin ve furan emisyonlarının
bütün koşullarda Ek-2 ve Ek-5’te belirlenen emisyon limit değerlerinin altında olduğu kanıtlanırsa Bakanlıkça
bu emisyonlara müsaade
edilir.
(2) Emisyon limit değerlerine uygunluk gösterdiğinin tasdik edilmesi için yapılan ölçümlerin
sonuçları, aşağıdaki koşullarda ve oksijen için, Ek-6’da değinilen formüle göre standart hale getirilir:
a) Yakma tesislerinin, baca gazı sıcaklığı 273 oK, basınç
101,3 kPa, % 11 oksijen kuru bazda,
b) Atık
Yağların Kontrolü Yönetmeliğinde tanımlanan, atık
yağın yakılmasından kaynaklanan baca gazında, sıcaklık 273 oK, basınç
101,3 kPa, %3 oksijen kuru bazda,
c) Beraber yakma durumunda, ölçüm
sonuçları, Ek-2’deki gibi hesaplanan toplam oksijen içeriğinde.
(3) Tehlikeli atık yakma veya beraber yakma tesisinde oluşan kirletici emisyonların
baca gazı arıtımı ile kontrol altına alındığı durumlarda, 11 inci
maddenin ikinci fıkrasında belirtilen hükümler
uygulanır. Oksijen içeriklerini standart hale getirme işlemi, sadece ilgili kirletici madde için, aynı sürede ölçülen
oksijen içeriğinin ilgili standart oksijen içeriğini aşması halinde yapılır.
(4) Baca gazındaki emisyonlar ve kütlesel debi
tayini için
yapılan ölçümler
bütünü
temsil edecek ve emisyon ölçüm sonuçlarının birbiri ile karşılaştırılmasına olanak verecek şekilde en az üç ardışık zamanda, dioksinler ve furanlar için numune alma ve ölçümler TS ISO 1948-1,2,3 te
belirtilen yöntemle yapılır.
Ayrıca, dioksinler ve furanlar da dahil olmak üzere tüm kirleticilerin örnekleme ve analiz işlemleri ile otomatik ölçüm
sistemlerini kalibre etmek için kullanılan
referans ölçme yöntemleri öncelikle
CEN (Avrupa Birliği
Standartları), bunun mümkün
olmaması durumunda diğer uluslararası kabul görmüş standartlar ya da
ulusal standartlar doğrultusunda
yapılır.
(5) Tesis, bu Yönetmelikte öngörülen
emisyon limit değerlerini sağladığı, izin verilen işletme koşullarına uygun çalıştığının
takip edilmesi amacıyla
bütün ölçüm sonuçlarını kayıt altına alır ve Bakanlığa ibraz eder. Bu maddenin uygulanması için
aşağıda belirtilen koşulların sağlanması zorunludur:
a) Günlük ortalama değerlerin hiçbiri Ek-5’in (a) bendinde veya Ek-2’de belirtilen emisyon limit değerlerinden herhangi birini aşmıyor
ise,
b) Yıl
boyunca alınan günlük
ortalama değerlerin % 97’si Ek-5’te belirlenen emisyon limit değerini aşmıyor ise,
c) Yarım
saatlik ortalama emisyon değerlerinin hiçbiri Ek-5’in (b) bendinin sütün
A’sında
belirlenen emisyon limit değerlerinin herhangi birini aşmıyor
ise, veya yıl boyunca alınan yarım saatlik ortalama değerlerin % 97’si
Ek-5’in (b) bendinin sütun B’sinde belirlenen
emisyon limit değerlerinin
herhangi birini aşmıyor ise,
ç)
Ağır metaller ve dioksin ve furanlar için belirlenen örnekleme süresi boyunca ortalama değerlerin hiçbiri Ek-5’in (c) ve (d) bentleri veya Ek-2’de belirlenen emisyon limit değerlerini aşmıyor
ise,
d) Ek-5’in
(e) bendinin ikinci paragrafında veya Ek-2’de
belirtilen şartları sağlıyor ise,
endüstriyel
tesislerden kaynaklanan hava kirliliği kaynaklı emisyon değerlerine uyulduğu kabul edilir.
(6) Yarım
saatlik ve on dakikalık
ortalama değerler, ölçülen
değerlerden Ek-3’ün 3 üncü paragrafında belirtilen güvenlik aralığının
değeri çıkarıldıktan sonra, etkin işletme zamanı içerisinde
saptanır. Ancak tesiste hiçbir atık yakılmıyor ise başlama ve kapatma safhaları hariçtir.
(7) Geçerli
bir günlük ortalama değer elde etmek amacıyla, sürekli ölçüm sisteminin arızası veya bakımı nedeniyle herhangi bir gün içinde, en fazla beş
tane yarım saatlik ortalama değer sayılmaz. Sürekli ölçüm
sisteminin arızası veya bakımı
nedeniyle, bir yıl
içinde en fazla on tam gün, günlük ortalama değeri olarak sayılmaz.
(8) Örnekleme
süresi boyunca ortalama
değerler ve HF, HCl ve SO2’nin periyodik ölçülmesi
durumunda alınan ortalama değerler, lisans koşulları ve Ek-3’te
belirtilen şartlara uygun olarak
belirlenir.
(9) Atıksuların deşarj edildiği son noktada;
a) pH, sıcaklık ve debinin ölçümleri sürekli olarak,
b) Toplam askıdaki katı
maddelerin yerinde örnekleme
ile yapılan ölçümleri
günlük olarak,
c) Ek-4’te
ağır metallere bağlantılı olarak, bu Yönetmeliğin 9 uncu maddesinde belirtilen kirletici maddelerin 24 saatlik debi
orantılı temsili örneklemesinin, ölçümleri
en az ayda bir,
ç)
Dioksinlerin ve furanların
ölçümleri en az her altı ayda bir, ancak işletmenin ilk 12 ayı için
en az her üç ayda bir
yapılır.
(10) Arıtılan atıksu içindeki kirletici maddelerin kütlelerinin izlenmesi, ölçümlerin
sıklığı ile birlikte, lisans koşullarında yer alır.
Ancak;
a) Toplam askıdaki katı
maddelerin ölçülen değerlerin %95’i
ve %100’ü, Ek-4’te belirtilmiş olan ilgili emisyon limit değerlerini aşmıyor
ise,
b) Ek-4’te
belirtilen emisyon limit değerleri, yılda ölçülen ağır metaller içinden en fazla bir tanesi için veya yirmi taneden fazla örnek temin ediliyorsa, temin edilen bu örneklerden %5’inden fazlası, E-4’te belirtilen emisyon limit değerlerini aşmıyor
ise,
c) Dioksinler ve furanlar
için, yılda iki kere yapılan ölçümler Ek-4’te belirtilen emisyon limit değerlerini aşmıyor
ise,
Bakanlıkça, su için emisyon limit değerlerine uyulduğu kabul edilir.
(11) Alınan
ölçümler, bu Yönetmelik hükümleri
gereğince uyulması gereken hava ve su için belirtilen emisyon limit değerlerinin aşıldığını gösterirse,
Bakanlık hemen haberdar
edilir.
(12) Tesiste, bu Yönetmelik hükümleri
gereğince yapılacak tüm ölçümler akredite edilmiş veya Bakanlıkça
yetki verilmiş laboratuarlara sahip
olan özel veya kamu kurum ve
kuruluşları tarafından yapılır. Bakanlık daha sık aralıklarla ölçüm/analiz
talebinde bulunabilir. Analiz bedeli tesis sahibi tarafından karşılanır.
Olağandışı işletme koşulları
Madde 16 – (1) Bakanlık, teknik olarak engellenemeyen arıtma veya ölçüm
cihazlarında meydana gelen her
türlü ara verme, bozulma veya arıza için müsaade edilen azami süreyi lisans belgesinde belirtir. Bakanlık, bu gibi durumlarda normal faaliyete tekrar başlanana kadar, işletme faaliyetlerini azaltma veya durdurma yetkisine
sahiptir.
(2) Emisyon limit değerlerin aşılması halinde, yakma veya beraber yakma tesisi veya yakma hattı hiçbir şart altında aralıksız dört saatten uzun süre atık yakmaya devam edemez. Bu tür durumlardaki toplam işletme süresi bir yıl
boyunca altmış saatten az olmak
zorundadır. Altmış saatlik süre, tek bir baca gazı temizleme cihazına bağlı olan tesiste bulunan
bütün hatlar için geçerlidir. Yakma tesisinin havaya verdiği emisyonlardaki toplam toz içeriği, hiçbir şart altında, yarım
saatlik ortalama olan 150 mg/m3 miktarını
geçemez, CO ve TOK için hava emisyon limit değerleri aşılamaz ve 11 inci maddede belirtilen diğer bütün koşullara uyulur.
Bilgiye erişim ve kamu iştiraki
Madde 17 – (1) Yakma ve beraber yakma tesislerine verilen lisans
belgesi, lisans şartları ve daha sonra yapılan güncelleştirmeler Bakanlık internet sayfasında kamu erişimine açılır.
ALTINCI BÖLÜM
Çeşitli ve Son Hükümler
Yaptırımlar
Madde 18 – (1)
Bu Yönetmeliğe aykırı davranan işletmeler hakkında 2872 sayılı
Çevre Kanununun 15
inci, 20 nci ve 23 üncü
maddeleri kapsamında
idari yaptırım
uygulanır.
Mevcut yakma
ve beraber yakma tesisleri
Geçici Madde 1 – (1) Bu Yönetmeliğin yayımı tarihinde işletilmekte olan mevcut yakma ve beraber yakma
tesisleri, geçerli olan mevcut
lisans şartlarına göre faaliyetlerini sürdürürler.
Ancak; söz konusu tesisler bu Yönetmeliğin eklerinde parametre bazlı verilen muafiyetler hariç olmak üzere en geç
31/12/2012 tarihine kadar Yönetmelikte belirtilen diğer şartları sağlayacak şekilde gerekli tedbirleri alır.
Yürürlük
Madde 19 – (1) Bu Yönetmelik yayımı
tarihinde yürürlüğe
girer.
Yürütme
Madde 20 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini
Çevre ve Orman Bakanı yürütür.
Dioksin ve furanların toplam konsantrasyonlarını (TE) saptamak için, aşağıdaki dibenzo-p-dioksinlerin ve dibenzofuranların kütle konsantrasyonları toplanmadan önce
aşağıdaki eşdeğerlik faktörleri ile çarpılır:
Toksisite eşdeğerlik faktörü
2,3,7,8 —
Tetraklorodibenzodioksin (TCDD) 1
1,2,3,7,8 — Pentaklorodibenzodioksin
(PeCDD) 0,5
1,2,3,4,7,8 —
Heksaklorodibenzodioksin (HxCDD)
0,1
1,2,3,6,7,8 —
Heksaklorodibenzodioksin (HxCDD)
0,1
1,2,3,7,8,9 —
Heksaklorodibenzodioksin (HxCDD)
0,1
1,2,3,4,6,7,8 —
Heptaklorodibenzodioksin (HpCDD)
0,01
— Oktaklorodibenzodioksin
(OCDD) 0,001
2,3,7,8 —
Tetraklorodibenzofuran (TCDF) 0,1
2,3,4,7,8 —
Pentaklorodibenzofuran (PeCDF)
0,5
1,2,3,7,8 —
Pentaklorodibenzofuran (PeCDF)
0,05
1,2,3,4,7,8 —
Heksaklorodibenzofuran (HxCDF)
0,1
1,2,3,6,7,8 —
Heksaklorodibenzofuran (HxCDF)
0,1
1,2,3,7,8,9 —
Heksaklorodibenzofuran (HxCDF)
0,1
2,3,4,6,7,8 —
Heksaklorodibenzofuran (HxCDF)
0,1
1,2,3,4,6,7,8 —
Heptaklorodibenzofuran (HpCDF)
0,01
1,2,3,4,7,8,9 —
Heptaklorodibenzofuran (HpCDF)
0,01
— Oktaklorodibenzofuran
(OCDF) 0,001
Bu Ek’teki bir tabloda belirli bir toplam emisyon
limiti ‘C’ belirlenmemişse, aşağıdaki formül uygulanır.
Atığın beraber yakılmasından
doğan baca gazı emisyonundaki her ilgili kirletici
madde ve karbon monoksitin limit değeri aşağıdaki gibi hesaplanır:
Vatık × Catık + Vişlem × Cişlem = C mg/Nm3
Vatık + Vişlem1
Vatık: Sadece izinde belirtilen
en düşük kalorifik değere sahip atık kullanılarak
saptanan ve bu Yönetmelikte verilen koşullarda standart hale getirilen ve
atığın yakılmasından kaynaklanan atıkgazın hacmi.
Şayet tehlikeli atığın
yakılması sonucunda yayılan ısı, tesiste yayılan toplam ısının %10’undan daha
azına tekabül ediyor ise, Vatık, toplam yayılan ısı sabit kalmak kaydıyla,
yakılacak olsa yayacağı ısı %10’a eşit olacak (teorik) bir miktar atıktan hesap
edilmelidir.
Catık: İlgili kirletici
maddelere ve karbon monoksite ilişkin olarak Ek V’teki
yakma tesisleri için belirlenen emisyon limit
değerleri.
Vişlem: Tesiste müsaade edilmiş ve
normalde kullanılan yakıtların (atıklar hariç) yanmasından ve tesisin
uyguladığı işlemden kaynaklanan ve Sanayi Kaynaklı Hava Kirliliğinin Kontrolü Yönetmeliğinde belirtilen
şekilde emisyonu standart hale getirilmiş oksijen
içeriğine dayanarak saptanan baca gazı hacmi.
Cişlem: Belirli endüstriyel
sektörler için bu ekin tablolarında belirtildiği şekilde emisyon limit değerleri
ve tabloda bu değerlerin mevcut olmaması halinde, normalde müsaade edilen
yakıtları (atıklar hariç) yakarken Sanayi Kaynaklı Hava Kirliliğinin Kontrolü Yönetmeliğine
uygunluk gösteren
tesislerden çıkan baca gazındaki ilgili kirletici maddelerin ve karbon
monoksitin emisyon limit değerleri.
C: Belirli endüstriyel
sektörler ve kirletici maddeler için bu ekin tablolarında belirtildiği şekilde
toplam emisyon limit değerleri ve oksijen içeriği veya bu değerlerin mevcut olmaması halinde,
bu Yönetmeliğin eklerinde belirtilen
emisyon limit değerlerinin yerine kullanılacak olan CO ve ilgili kirletici
maddeler için toplam emisyon limit değerleri. Oksijen içeriğinin yerine,
standart hale getirmek amacıyla kullanılacak toplam oksijen içeriği, kısmi
hacimleri de göz önünde tutarak yukarıdaki içeriğe dayanarak hesaplanır.
1. Atıkları beraber yakan
çimento fabrikaları için özel hükümler
1.1 Sürekli ölçüm cihazı ile
belirlenen günlük ortalama değerlerin örnekleme süreleri ve diğer ölçüm
şartları bu Yönetmeliğin 7 nci maddesinde
belirtilmiştir. Dioksinler ve furanlar
bütün değerleri mg/Nm3 olarak belirtilir ve yarım saatlik ortalama değerler ise
sadece günlük ortalama değerlerin hesaplanması için kullanılır.
Emisyon limit değerlerine
uygunluk göstermesi gereken ölçüm sonuçları, aşağıdaki koşullarda standart hale
getirilir: Sıcaklık 273 oK, basınç 101,3 kPa,
%10 oksijen, kuru bazdaki toplam emisyon limit değerleri aşağıdaki tablodaki değerleri sağlamalıdır.
Kirletici Madde |
C mg/m3 |
Toplam toz |
30 |
HCI |
10 |
HF |
1 |
Mevcut tesisler için NOx Yeni tesisler için NOx |
800 500 (1) |
Kirletici Madde |
C |
Cd + Tl |
0,05 |
Hg |
0,05 |
Sb + As + Pb + Cr + Co + Cu
+ Mn + Ni + V |
0,5 |
Dioksinler ve Furanlar |
0,1 |
(1) NOx emisyon
limit değerlerinin uygulanması için, faaliyette olan ve emisyon izni bulunan
çimento fırınları, yeni tesisler olarak kabul edilmez. |
Deneme yakmasında, NOx için toplam emisyon
limit değeri 1200 mg/m3’ten fazla olmadığı belgelendiği
takdirde, 31 Aralık 2014 tarihine kadar,
mevcut ıslak işlemli çimento fırınlarına veya saatte üç tondan az atık yakan
çimento fırınlarına, NOx için muafiyet
tanınır. Deneme yakmasında toplam toz emisyon limit
değerinin 50 mg/m3’ten fazla olmayacağı belgelendiği takdirde,
saatte üç tondan az atık yakan çimento fırınlarına, toz için 31 Aralık 2014
tarihine kadar muafiyet tanınır.
(2) SO2 ve TOK
için toplam emisyon limit değerleri
Kirletici MADDE |
C |
SO2 |
50 |
TOK |
10 |
SO2 ve TOK’nin emisyon değerinin
atıkların yakılmasından değil, kullanılan yakıttan kaynaklandığının ispat
edilmesi durumunda sınır değer yakıt kullanımından kaynaklanan emisyon değeri Sanayi Kaynaklı Hava Kirliliğinin
Kontrolü Yönetmeliği olarak alınır.
(3) CO için emisyon
limit değeri
CO için emisyon
limit değeri Sanayi
Kaynaklı Hava Kirliliğinin Kontrolü Yönetmeliğinde verilen limit
değerdir.
2. Atıkları
beraber yakan yakma tesisleri için özel hükümler
2.1. Günlük ortalama
değerler
Sadece günlük ortalama
değerlerin hesaplanması amacıyla, yarım saatlik ortalama değerler gereklidir.
Cişlem:
Katı yakıtlar için Cişlem mg/Nm3 olarak ifade edilmiştir
(O2 içeriği %6):
Kirletici MADDEler |